Οι τεράστιοι Threshold επέλεξαν να ξεκινήσουν την Ευρωπαϊκή τους περιοδεία από τη χώρα μας τη μέρα του Μαραθωνίου, παρουσιάζοντας το δικό τους progressive metal “μαραθώνιο” στο club της Ηπείρου. Παρά την ταυτόχρονη διεξαγωγή του ποδοσφαιρικού αγώνα της Εθνικής το κοινό ανταποκρίθηκε, έστω και με καθυστέρηση, στο κάλεσμα.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξενικουδάκης / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι The Silent Wedding, παρουσιάζοντας με επιτυχία το σκοτεινό power-prog τους μπροστά στους 50-100 παρευρισκόμενους. Ομολογώ πως το υλικό τους στην studio εκδοχή του δεν με είχε εντυπωσιάσει. Με την ζωντανή τους εμφάνιση όμως με έκαναν να αναθεωρήσω. Βασιζόμενοι τόσο στην σκηνική τους εμπειρία όσο και στις εκτελεστικές τους ικανότητες απέδωσαν το setlist τους, που αντλήθηκε κυρίως από το τελευταίο τους album “Enigma Eternal”, με ένταση και ακρίβεια. Το ισχυρό rhythm section, οι εντυπωσιακές εκτελέσεις στα πλήκτρα και την κιθάρα, αλλά και η δραματική φωνητική ερμηνεία του Μάριου Καραναστάση κέρδισαν επάξια το χειροκρότημα. Highlights της βραδιάς τα “Shadows and Dust”, “The Return (To Ithaca)” (από τον πρώτο τους δίσκο) και “Silence”.
Ποτέ δεν θα καταλάβω γιατί οι Threshold δεν έχουν γίνει τεράστιο όνομα και παίζουν σε κοινό 200-250 ατόμων. Ίσως φταίνε οι αλλεπάλληλες αλλαγές στη θέση του frontman, με τον οποίο ταυτίζει το κοινό την κάθε μπάντα συνήθως. Για δεύτερη φορά λοιπόν στη χώρα μας (και πρώτη στην Αθήνα) οι Βρετανοί με μπροστάρη μετά από μία εικοσαετία(!) τον Glynn Morgan βάλθηκαν να μας πάρουν τα μυαλά με το “μπάσιμο” του φοβερού “Slipstream” από το “Dead Reckoning” (2007).
Το συγκρότημα φάνηκε εξαιρετικά προβαρισμένο και δεμένο, αν και στην αρχή του tour, ενώ ο Morgan ήταν άνετος και “σαν στο σπίτι του” μεταξύ των υπολοίπων. Μπορεί να μην φτάνει σε ικανότητες τους μεγάλους Damian Wilson και Andrew “Mac” McDermott (R.I.P.) και να υπονομεύτηκε λίγο από την στάθμη του ήχου των φωνητικών. Έδωσε όμως όλη την ψυχή του στην ερμηνεία του και προκάλεσε θερμές αντιδράσεις από τον κόσμο.
Το setlist βασίστηκε κατά το ήμισυ στο πρόσφατο και πολύ καλό “Legends of the Shires” album, ενώ δεν έλειψαν και οι επισκέψεις στο πολυποίκιλο και πάντα ποιοτικό παρελθόν της δισκογραφίας της μπάντας. Ακούσαμε τα ”Innocent” και “Sunseeker” από το κλασικό “Psychedelicatessen” (1994) αλλά και το “Long Way Home” από το “Hypothetical” (2001). Δεν έλειψαν οι επισκέψεις στα “March of Progress” (2012) με το “Ashes” και στο “Subsurface” (2004) με το “Mission Profile” (χαμός!). Ο Steve Anderson έκανε το πεντάχορδο μπάσο κόμπο ενώ ο φοβερός αριστερόχειρας drummer Johanne James φαινόταν να έχει “καταπιεί” το ρυθμό. Οι βετεράνοι Karl Groom (κιθάρες) και Richard West (πλήκτρα) είχαν μεγάλα κέφια, με τον πρώτο να βρίσκει ευκαιρίες, ανάμεσα στα εντυπωσιακά ρυθμικά και σολιστικά μέρη, να παίρνει πόζες για τους φωτογράφους.
Η βραδιά έκλεισε με ενέργεια στο encore με τα “Lost in Translation” και “Small Dark Lines” σε υψηλούς τόνους και “ανεβαστικούς” ρυθμούς, αφήνοντας τους παρευρισκόμενους με χαμόγελα ικανοποίησης.