Μόλις μερικές μέρες απομένουν από την άφιξη των Καναδών The Souljazz Orchestra στη χώρα μας, οι οποίοι ξεκινώντας από το βορρά σε Θεσσαλονίκη στις 19 και Βόλο στις 20 Οκτωβρίου, θα συνεχίσουν στην Αθήνα στις 21 του μήνα και θα κλείσουν το mini ελληνικό tour τους στην Πάτρα στις 22 Οκτωβρίου. Είναι εμφανές ότι το εξαμελές σχήμα από την Οττάβα έχει σκοπό να οργώσει κάθε γωνιά της χώρας, μυώντας μας στον ιδιαίτερο ήχο τους, επηρεασμένο από τη jazz, soul και afrobeat μουσική, όπως άλλωστε μαρτυρά και το ίδιο τους το όνομα. Πριν από όλα αυτά όμως, ο Pierre Chrétien (vintage keyboards) απαντά στις ερωτήσεις της Κικής Ηλιάδου για το RockinAthens.gr
Γεια σας! Με ποιον συνομιλώ;
Γεια! Είμαι ο Pierre Chrétien και παίζω vintage πλήκτρα στη μπάντα.
Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Μπορείς να μας συστήσεις στα υπόλοιπα μέλη της μπάντας; Με ποιον θα έλεγες ότι τα πας καλύτερα; Και ποιος είναι ο πιο δύσκολος στο να κάνεις παρέα;
Λοιπόν. Αρχικά έχουμε τα πνευστά: Ο Zakari Frantz παίζει άλτο σαξόφωνο, ο Steve Patterson τενόρο σαξόφωνο, ενώ ο Ray Murray βαρύτονο σαξόφωνο. Έπειτα, έχουμε τον Philippe Lafrenière στα τύμπανα και την Marielle Rivard στα κρουστά, η οποία, ωστόσο, μόλις έγινε μητέρα και για το λόγο αυτό δε θα συμμετάσχει σε αυτήν την περιοδεία μαζί μας. Είμαστε μαζί τα τελευταία 15 χρόνια, οπότε είμαστε πλέον όλοι σαν αδέρφια μεταξύ μας. Φυσικά, έχουμε τις διαφωνίες μας πού και πού, αλλά σε γενικές γραμμές όλα βαίνουν καλώς!
Έχετε ήδη τεθεί υποψήφιοι στα Juno Awards… δεν είναι υπέροχο; Μπορείτε να μας πείτε πόσο σημαντικό θεωρείτε ότι είναι, τόσο το να συμμετάσχεις σε τέτοιου είδους θεσμούς και διαγωνισμούς και ακόμα περισσότερο το να τους κερδίζεις;
Είναι τιμή το να αναγνωρίζεται η δουλειά σου και είμαστε ευγνώμονες γι’αυτό, αλλά για να είμαι ειλικρινής, δε νομίζω πως αυτά τα πράγματα είναι που κάνουν τη διαφορά!
Ποιο είναι το δυνατότερο συναίσθημα ή ιδέα που σε ελκύει;
Μπορεί να ακούγεται κάπως κλισέ, αλλά γενικά εμείς ως μπάντα προσπαθούμε να μεταδώσουμε ένα μήνυμα ειρήνης, αγάπης και αδερφότητας.
Πώς ελέγχετε το φόβο σας πάνω στη σκηνή, εάν φυσικά υπάρχει;
Παίζουμε τόσο πολύ, που σπάνια αγχωνόμαστε πλέον πριν από κάποια εμφάνιση… Προσωπικά, όμως, εάν αυτό συμβεί, θα πέσω επί τόπου να κάνω μερικά push-ups για να διώξω από πάνω μου την περίσσεια αδρεναλίνη και να χαλαρώσω.
Ανάμεσα σε όλη τη δισκογραφία σας, το “Mista President” είναι το κομμάτι που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως το hit σας. Σίγουρα είναι το κομμάτι που αύξησε σε μεγάλο βαθμό το κοινό σας. Τι πιστεύετε για το γεγονός αυτό; Θεωρείτε ότι ήταν καθαρά θέμα τύχης ή πιστεύετε ότι άξιζε την τόση επιτυχία του; Πιστεύετε επίσης πως ήταν και θέμα timing;
Λοιπόν, αισθάνομαι ότι το “Mista President” εξακολουθεί να κρατιέται στην κορυφή, είναι ένα υπέροχο κομμάτι και εξακολουθούμε να το παίζουμε με ευχαρίστηση. Όντως άγγιξε αρκετό κόσμο εκείνη την περίοδο, αν αναλογιστούμε το γενικό κλίμα δυσαρέσκειας που υπήρχε απέναντι στον George W. Bush και τους πολέμους του, αλλά είναι επίσης αστείο το γεγονός ότι το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο κομμάτι έχει αναζωπυρωθεί από τότε που πήρε την εξουσία ο Donald Trump.
Το γεγονός ότι τα περισσότερα κομμάτια σας είναι μεγάλα σε διάρκεια, είναι κάτι που επιδιώκετε ή απλά δε σας βγαίνει να δώσετε εύκολα ένα τελείωμα;
Εξαρτάται βασικά από το κομμάτι… Τα περισσότερα κομμάτια του νέου μας album είναι περίπου 3-4 λεπτά, που θα τα χαρακτήριζα κανονικά σε διάρκεια. Ως συνθέτης, προσπαθώ να ακολουθώ το ένστικτό μου όσον αφορά τη διάρκεια που απαιτεί να είναι το κάθε κομμάτι.
Τι είναι αυτό που ακούς πολύ τελευταία και είτε σε ηρεμεί, είτε σου ‘καταστρέφει’ το μυαλό;
Ακούω πολλά διαφορετικά είδη μουσικής… Αυτή τη στιγμή απολαμβάνω πολύ τα afro-disco και afro-boogie ακούσματα και συγκεκριμένα καλλιτέχνες όπως είναι οι Steve Monite, Odion Iruoje και Dur-Dur Band. Μου αρέσουν επίσης σε μεγάλο βαθμό οι French Caribbean ήχοι, όπως είναι οι zouk, compas, cadence-lypso, από μπάντες σαν τους Kassav, Les Grammacks και Les Maxel’s. Και φυσικά ακούω πάντοτε πολλή jazz μουσική, αυτές τις μέρες προτιμώ περισσότερο τους Doug Carn και James Tatum.
Μερικά ίσως λόγια σχετικά με τη συνεργασία σας με την British Strut Records;
Πάει πραγματικά θαυμάσια, μας έχουν στηρίξει πάρα πολύ όλα αυτά τα χρόνια και μας έχουν αφήσει πλήρη δημιουργική ελευθερία, πράγμα εξαιρετικά σημαντικό για εμάς. Ήμασταν fans της Strut Records πριν ακόμα υπογράψουμε με την εταιρία, οπότε είναι επίσης εξαιρετικό να περιτριγυρίζεσαι από τόσο μεγάλους καλλιτέχνες.
Έχουν περάσει μόνο μερικές μέρες από την κυκλοφορία του τελευταίου σας album “Under Burning Skies”. Ποια είναι η απόκριση που έχετε λάβει μέχρι στιγμής; Είναι ικανοποιητική;
Η ανταπόκριση του κόσμου μέχρι στιγμής είναι μεγάλη. Δεν έχουμε κανένα παράπονο!
Ποια είναι τα σχέδιά σας σχετικά με τη συναυλία σας που θα λάβει χώρα στην Αθήνα, στις 21 Οκτωβρίου στο Κύτταρο;
Λοιπόν, ανυπομονούμε για τη συναυλία μας στην Αθήνα, καθώς αυτή η πόλη έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Ο Zak, ο άλτο σαξοφωνίστας μας, έχει περάσει πολύ χρόνο εδώ, γι’αυτό είναι ιδιαιτέρως ενθουσιασμένος για αυτή την εμφάνιση. Τη συναυλία θα ανοίξει μία εξαιρετική τοπική afro μπάντα, οι Afrodyssey, ενώ μετά εμείς θα παρουσιάσουμε αρκετά από τα ολοκαίνουργα κομμάτια μας από το “Under Burning Skies”, μαζί με μερικά κλασικά κομμάτια από τις παλιές εποχές των Souljazz Orchestra. Θα είναι σίγουρα μία αξέχαστη βραδιά!
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και ανυπομονώ να σας δω επάνω στη σκηνή!
Εμείς ευχαριστούμε που καλύψατε τη μπάντα. Τα λέμε σύντομα!
Hello! I’m speaking to…
Hey, this is Pierre Chrétien, I play vintage keyboards in the band.
Well, nice to meet you. Can you introduce us the members of your band? With whom you get together most? And who is the most likely not to hang around?
Well, first there’s our horn section – Zakari Frantz on alto sax, Steve Patterson on tenor sax, and Ray Murray on bari sax. Then Philippe Lafrenière is on drums, and Marielle Rivard is on percussion, although she just had a baby, and isn’t on this current tour with us. We’ve been together for 15 years now, so by this point, we really are all like brothers and sisters – of course, we have our disagreements from time to time, but in general it’s pretty good!
You have already been nominee for some Juno awards… isn’t this great? And can you tell us how important do you think it is both taking part in such contests and institutions, plus winning them.
Well it is an honour to be recognized, and we’re grateful for that, but to be honest I’m not sure if these things make a huge difference really!
Which is your strongest feeling or idea you catch yourself attracted to?
Well, it might sounds cliché, but we’re simply looking to spread a message of peace, love and brotherhood.
How do you control the fear of the stage, if there is any?
Well, we play so much, we rarely get nervous before a show anymore… But if it happens, myself, I’ll run in place and do push-ups to burn off the excess adrenaline.
Among all your discography, “Mista President” was the single that we can call a hit. It definitely was the one that increased your audience. What do you think of this? Was it pure luck or do you consider that the specific song worth all it’s success? Do you believe it’s also a matter of timing?
Well, I feel “Mista President” still holds up, it’s a great tune, and we still enjoy playing it
thankfully. It did touch on something in the air at the time, with all the resentment people felt towards George W. Bush and his wars, but it’s also funny how there’s been a renewed interest in the tune since Donald Trump took power.
The fact that your songs are often large (according to their duration), is it on purpose or you just can’t give an easy ending?
Well, it really depends on the tune – most of the songs on our new album are around 3-4
minutes, which is pretty standard. As a composer, I try to follow my instinct as to what length a tune calls for.
What did you listen to lately and really calm or damage your mind?
I listen to a lot of different music… Right now I’m diggin’ a lot of afro-disco and afro-boogie sounds, artists like Steve Monite, Odion Iruoje, Dur-Dur Band. I’m also heavily into French Caribbean styles such as zouk, compas, cadence-lypso, from bands like Kassav, Les Grammacks, Les Maxel’s. And of course I’m always listening to a lot of jazz music, these days I’ve been listenin’ to a lot of Doug Carn and James Tatum.
Some words maybe about your co – operation with the British Strut Records.
It’s been great really, they’ve been very supportive along the years, and they’ve always given us complete creative freedom, which is really key for us. We were fans of Strut Records beforewe were on the label, so it’s great to be surrounded by so many great artists too.
There are only a few days from your latest album “Under Burning Skies”. What is the response you are getting so far? Is it a satisfied one?
The response has been fabulous so far, can’t complain!
Which are the plans about your concert taking place in Athens, on the 21 st of October, at Kyttaro Live Club?
Well, we’re really looking forward to Athens, the city holds a special place in our hearts. Zak, our alto sax player, has spent a lot of time here, he’s especially psyched for the show. We’ll have a great local afro band, Afrodyssey, open up the concert, and then we’ll be showcasing a lot of brand new tunes from “Under Burning Skies”, along with some Souljazz Orchestra classics from back in the day. Should be a wicked night!
Thanks for your time and looking forward seeing you on stage!
Thank you for coverin’ the band – see you soon man!