Μόλις πριν ένα μήνα οι The Flying Eyes κυκλοφόρησαν το νέο τους album. Πιστοί στο παίξιμό τους, χωρίς πολλές αλλαγές στη μουσική τους, οδηγούν μια ευχάριστη fuzz μελωδία σε ηλεκτρικούς στίχους.
“Sing Praise” και η καλύτερη δυνατή αρχή έχει γίνει από το μπάσο. Τα χρυσά χρόνια είναι γεγονός και οι μηχανές αντικαθιστούν τους ανθρώπους. Ιδιόμορφα riffs, σκληρά μα συνάμα μελαγχολικά τύμπανα και μια παραπονιάρικη φωνή στα χαρακτηριστικά τους που υπομονετικά περιμένει το συγκεκριμένο άτομο κατά το “Come Round”. Τα quest keyboards (που ανάθεμα κι αν τα άκουσα) θα εμφανιστούν με τον Trevor Shipley. “Drain” και οι κιθάρες δίνουν και παίρνουν. Ο φόβος έχει εξαπλωθεί και η αφύπνιση προκύπτει δύσκολη, “Circle Of Stone” με πανέμορφα solos και blues αναφορές. Οι θέσεις αλλάζουν, you missed the promise land, don’ t let it “Fade Away” με ξέσπασμα και παραμόρφωση. “Farewell” σπαραχτικό όπως ένας (από)χωρισμός. “Rest Easy” μία μπαλάντα για να εμπεδώσουμε την κατάσταση. Χωρίς ανάσα το “Oh Sister” ενώ ξεκινάει γρήγορα, πέφτει κι αυτό στην πορεία σε πιο χαμηλά tempo μέχρι να επιταχύνει και πάλι για ένα πλούσιο τέλος. Ξάστερη παραγωγή (Gabriel Zander, Super Fuzz Studio, Rio De Janeiro), γεμάτος ήχος, οργάνωση και ειλικρίνεια ότι αποπνέει.
Ένας κατά τ’ άλλα heavy rock στο σύνολό του δίσκος με αρκετά stoner – ο γυρίσματα αλλά και βάσεις στην ψυχεδέλεια των 70΄s. Το blues δεν αφήνεται στην απ΄ έξω και η φωνή σε παρακινεί να την προσέξεις. Τον άκουσα πάνω από τρεις συνεχόμενες φορές και μπορώ να τον έχω στο repeat άνετα για άλλες τόσες, που σημαίνει πως δεν σε κουράζει, ίσα – ίσα μόνο παραπάνω συναισθήματα σου μεταδίδει. 7/10.