To Δεύτερο και τελευταίο μέρος της τελευταίας κυκλοφορίας του Αλέξανδρου Βούλγαρη είναι γεγονός και βρίσκεται στα χέρια μας εδώ και μερικές μέρες.”Έτοιμοι Δυο” λοιπόν ή αλλιώς η συνέχεια του “Έτοιμοι Ένα” που μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις πριν ένα χρόνο περίπου.
-“Το “Έτοιμοι Δύο” είναι μια γυναίκα.Προσπαθεί να ξεχάσει τι άφησε πίσω της.
Ότι και αν ήταν ευθυνόταν για τον κόμπο στο λαιμό της.Τώρα λέει στον ταξιτζή να κάνει γρήγορα γιατί θα χάσει το τρένο.Συνειδητοποιεί όμως ότι δεν την κυνηγάει κανείς.” – διαβάζουμε μεταξύ άλλων στο δελτίο τύπου και η αλήθεια είναι πως δεν κρατιέσαι για να απολαύσεις τα 14 καινούργια “παιδιά” του The Boy.Η συνταγή γνωστή με τον εξαιρετικό Κτίρια τη νύχτα να έχει αναλάβει πάλι την παραγωγή και τα όργανα με τον ήχο να έχει μια γλυκιά εξέλιξη άλλοτε κενός από όπου χρειάζεται γεμισμένος με τον κατάλληλο όγκο.Στις γυναικείες φωνές την Δεσποινίς Τρίχρωμη έρχεται να συμπληρώσει και η Κίκα αυτή τη φορά. Για τον The Boy που κάθε φορά καταφέρνει να ξεπεράσει τον εαυτό του δεν χρειάζεται να πεις πολλά. Ένας σύγχρονος ποιητής, ίσως ενός μοναδικού είδους που έχει εφεύρει ο ίδιος, με συνοδεία το πιάνο του απαγγέλλει με πάθος και με μελωδικότητα αυτή τη φορά και όχι τόση επιθετικότητα όπως στο “Έτοιμοι Ένα”.
Ας βουτήξουμε στα βαθιά νερά του “Έτοιμοι Δύο” με την γλυκιά μελωδία του
“Έτοιμοι” και το γνώριμο στυλ του The Boy να επιλέγει μελωδίες που ίσως και να μας στοιχειώνουν από παιδιά. Μάλλον ήρθε η ώρα να χτυπήσει την πόρτα του υποσυνείδητου μας για να μας βάλει στο καινούργιο του “παιχνίδι”.Ακολουθεί το αγαπημένο μου “Μπράιν Λήθη” που μέσα σε 3 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα καταφέρνει να σε γεμίσει ελπίδα με την δυναμική του και την επιθετικότητα…μόνο ο Μπράιν Λήθη θα πολεμήσει το φίδι τελικά;Ακολουθούν το “Πρωί” και το “Μενταγιόν” με τις γυναικείες φωνές να εναλλάσσονται με τις αντρικές και το κυριάρχο στοιχείο ενός γλυκού νανουρίσματος να κυριαρχεί.”Πολύδροσο” έχει η συνέχεια με χορευτική διάθεση και θες να τα φτιάξουμε;”Θολά”, “Αγέννητος” και “Ασημένιος Πλανήτης” φτιάχνουν μια όμορφη ατμόσφαιρα πάνω σε μια αύρα μοναδικής τρυφερότητας και μέσα από μια υπέροχη στιχομυθία για να απολαύσουμε μια από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου στο “Δυο Αδέρφια” και ακόλουθα στην πιο σκοτεινή στιγμή του δίσκου να ακολουθεί στο “Φίμωσε Με”.Επιστροφή στο πιάνο και σε γλυκές μελωδίες με τα “Με Γάτας Σώμα” και από “Εμένα για Σένα” για να φτάσουμε ένα σκαλοπάτι πριν το φινάλε και το κομμάτι που έχω στο repeat όσο γράφω ετούτες τις γραμμές με το “Γλυκεία Μου Αγάπη” να σου προκαλεί απλά απερίγραπτα συναισθήματα με τον vintage ήχο και την μελωδία να σου κολλάει και να αναρωτιέσαι αν όντως η Αθήνα ξέρει να λιώνει, σίγουρα στις αξεπέραστες στιγμές ετούτης της χρονιάς.Η ώρα του αποχαιρετισμού με τον μοναδικό τρόπο του The Boy και το “Θρίλερ” του.
Ότι και να πεις για ένα δίσκο σαν αυτόν είναι λίγο.Είναι μια εμπειρία που μόνο ο The Boy μπορεί να σου προσφέρει, μπορώντας να κάνει την ακρόαση ενός δίσκου κάτι παραπάνω από μια αράδα στίχους μερικές μελωδίες και μουσικά όργανα. Με μια μινιμαλιστική άποψη και παραγωγή να ντύνει υπέροχα το τελικό αποτέλεσμα, καταφέρνει και στο 2017 να βάλει την σφραγίδα του όντας μοναδικός στο είδους του, σε ένα είδος που ίσως και να έφερε στην επιφάνεια ο ίδιος με την μοναδική του ικανότητα που έχει να περιγράφει την πολιτισμική παρακμή που περνάει ο τόπος μας και να είναι από τους λίγους Έλληνες καλλιτέχνες της νέας γενιάς που έχει πάρει σοβαρά το ρόλο του και δείχνοντας ικανός για άλλη μια φορά να αφήσει πίσω του ένα έργο που θα το κοιτάζεις μετά από χρόνια και θα μπαίνεις στην σκληρή πραγματικότητα της Αθήνας του 2017.