Αν η επιστροφή τους με το “Do The Beast” δεν σας έπεισε αρκετά, η νέα τους δουλειά “In Spades” μόλις δυόμιση χρόνια αργότερα σίγουρα θα το κάνει.
Είναι το σημείο που αντιλαμβάνεσαι την ισχύ του επιμένων που νικά. Είναι η χροιά που έχει αποκτήσει η φωνή του Greg Dulli και το πολυμορφικό συναίσθημά της, η μεταβίβαση σε πιο ατμοσφαιρικούς και ποιητικούς ήχους αλλά και στίχους, το βάθος και η δύναμη των μηνυμάτων που σπέρνονται στον αέρα αλλά και η πολλαπλή εξήγησή τους. I was a child an open letter η αρχή, we are coming alive in the cold το τέλος. Σε ένα τόσο απλό μα ολοκληρωμένο “Birdland”. Ζυγισμένο και συμβουλευτικό το “Arabian Heights” δεν χάνει ρομαντσάδας and we‘ll escape in each other αλλά ούτε και έχθρας love is a lie like a hole in the sky then you die. Έρωτα έχω πάθει με δαύτο. “Demon In Profile” επεξηγεί επίσης με πολύ ρυθμό και αρκετά σόλο από πλευράς κιθάρας. “Toy Automatic”, too soon too late complete. Σχεδόν υπαρξιακό. “Oriole” σαν μάντευση στα ταρό. “Copernicus”να λιμάρει μέχρι να χάσει τον έλεγχο θαρρείς του ”The Spell”. Are you gonna see the light? Or are you gonna be the light? horn – αριστές οι διαφορές τους. I got nothing to lose, όταν συναντιέται με το “Light As A Feather”, πριν να καταλήξει χαοτικά μαεστρικά “I Got Lost” και να νιώσεις φλογερά, με σιγουριά πλέον την ομορφιά στη μελωδία. Στο κάτι που οι ξένοι το εκφράζουν ως come and get some more, “Into The Floor”. Διαβάστε τους στίχους όπως και δήποτε. Κωλολένε.
Ένα album που σε γεμίζει παρά τα 36 του λεπτά. Από αυτά που σου κολλάνε στο repeat. Από αυτά που δεν αμφισβητείς εάν σου άρεσαν. Από αυτά που λάτρεψες. Από τα φετινά καλύτερά μου.