Ένας φίλος και μπασίστας, παλιά στα φοιτητικά μου χρόνια, χρησιμοποιούσε έναν αγαπημένο όρο για να περιγράψει ορισμένα χαρακτηριστικά ηχοχρώματα του σκληρού ροκ: Πανικόβλητο Θρας Μέταλ. Δε νομίζω ότι έχω βρει καλύτερη περιγραφή για αυτή την ιδιαίτερη «ατμόσφαιρα» που πάντα χαρακτήριζε την μουσική των Tankard. Από τα ηχογραφήματα μέχρι τις ζωντανές τους εμφανίσεις, αυτός ο μεταδοτικός «πανικός» είναι που δίνει στους Γερμανούς την δυναμική τους.
Ως προς αυτό και μόνο, το “One Foot in the Grave” μας αφήνει λίγο διψασμένους – αν πιάνετε το υπονοούμενο. Και το “Pay to Pray” που μπάζει το δίσκο, και τα “Arena of the True Lies” και “Don’t Bullshit Us!” που ακολουθούν είναι μια χαρά κομμάτια, αλλά κάπου τους λείπει αυτό το κατιτίς, αυτό που θα σε πιάσει από το λαιμό με την πρώτη ακρόαση και θα σου τρίψει τη μούρη στον τοίχο. Ευτυχώς με το ομώνυμο – το οποίο εμένα προσωπικά μου θυμίζει το “Under Friendly Fire” – φτιάχνουν αρκετά τα πράγματα, για να μπει μετά το εκπληκτικό “Syrian Nightmare” και να μας τρίψει τα μούτρα στον τοίχο που λέγαμε πριν. Από κει και πέρα τα πράγματα πάνε λίγο πιο χαλαρά πάλι – για Tankard πάντα έτσι; Μην περιμένετε μπαλάντες! – μέχρι να φτάσουμε στην «τι έγινε ρε παιδιά;» συμφωνική εισαγωγή του “Secret Order 1516” με το κολληματικό ρεφραίν της – το οποίο με τη σειρά του θυμίζει “metaltometal”, σοβαρευτείτε λίγο ρε παιδιά! – το οποίο μας ξυπνάει πάλι για να μας αποχαιρετήσει με καλή σφαλιάρα το “Grinder”.
Εν κατακλείδι πίνεται το δισκάκι; Τι να σας πω ρε σύντροφοι, σαν σπιτική μπύρα είναι, ξέρετε, που άλλες παρτίδες βγαίνουν καλές και άλλες λίγο τζούφιες. Εκεί που είναι καλό, σε κάτι “Syrian Nightmare” και κάτι “Secret Order 1516”, είναι πολύ καλό. Τα άλλα είναι για ξεδίψασμα. Θα μου πείτε χρειάζεται κι αυτό. Και μάλλον δίκιο θά’χετε. Πριν σας αφήσω: Δε μπορώ να πιάσω ακριβώς για τι πράγμα μιλάει το “Secret Order 1516”, αλλά στις 23 Απριλίου του 1516 υιοθετήθηκε στην Βαυαρία ο περίφημος Νόμος για την Καθαρότητα της Μπύρας, σύμφωνα με τον οποίον στην κατασκευή μπύρας μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο νερό, λυκίσκος και κριθάρι. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι πρόκειται για σύμπτωση.