Οι Suuns από το Montreal επιστρέφουν στη δισκογραφία με έναν από τους πιο παράξενους, ανατρεπτικούς και κολλητικούς δίσκους που έχεις ακούσει ποτέ. Το “Felt” μπερδεύει ηλεκτρονικά στοιχεία με lo-fi κιθάρες και ενοχλητικά χαμηλές συχνότητες. Το παράξενο είναι πως όλα αυτά ακούγονται περισσότερο rock και πρωτοποριακά από οτιδήποτε κυκλοφορεί εκεί έξω.
Εμπνευσμένοι από τις μουσικές των Can, Clinic, Kraftwerk και λοιπών παραξενιών, το αλλόκοτο πάντρεμα των μουσικών genres που επιχειρούν τους βάζει δίπλα σε μπάντες όπως τους Battles και τους Holy Fuck με εντυπωσιακή άνεση. Στη μουσική τους θα συναντήσεις ακόμη τον Beck του “Odelay” αλλά και γερές δόσεις Radiohead-ίλας εποχής “Kid A” στην πιο μαστουρωμένη εκδοχή τους. Όσο εύκολα βρίσκεις αναφορές για να προσδιορίσεις τη μουσική προοπτική τους, άλλο τόσο δύσκολο είναι να μην τους κατατάξεις σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μπάντες που έχεις ποτέ ακούσει.
Το “Felt” με την εξαιρετική παραγωγή του σε κολλάει στον τοίχο και δεν πάσχει από έμπνευση πουθενά. Έχει κατά βάθος noise-rock καταβολές, ξεκλέβοντας ταυτόχρονα με πανέξυπνο τρόπο συνθετικές φόρμες που δεν μπορείς να αντισταθείς. Για αυτό το λόγο και μόνο, απ’ αυτό το album δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κομμάτι, καθώς κινείται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα από την αρχή έως το τέλος. Αν ψάχνεις ένα εντελώς διαφορετικό μουσικό τριπάκι, το “Felt” των Suuns είναι η καλύτερη επιλογή που κυκλοφορεί. Ταπεινά μιλώντας, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, αυτός ο δίσκος μπαίνει στις λίστες του ‘18 από την πρώτη κιόλας ακρόαση με το “Materials” να είναι ένα από τα πιο κολλημένα κομμάτια που έχουν περάσει ποτέ από τα ταλαιπωρημένα αυτιά σου.