Όσον αφορά τις μπάντες και την εξέλιξή τους, ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τι επέρχεται! Δεν μπορείς να γνωρίζεις τη μουσική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ο καθένας, τα προσωπικά προβλήματα ή τις διαφωνίες μεταξύ των μελών μιας μπάντας, τα οποία θα οδηγήσουν στην αποχώρηση του πιο “αδύναμου”! Στους εν λόγω κυρίους, έτυχε να είναι ο Steve Jocz, ιδρυτικό μέλος και επί σχεδόν δύο δεκαετίες -αποχώρησε το 2013- ντράμερ αλλά και υπεύθυνος για πολλά από τα, πιο metal, φωνητικά των Sum 41. Αυτό που, στις περισσότερες περιπτώσεις, μπορεί κάποιος να προβλέψει, είναι ένα reunion ή, όπως στην προκειμένη περίπτωση, μία επιστροφή μέλους! Γίνεται για τον παρά, γίνεται για την κ@ύλα, κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά! Όπως και να ‘χει, αργά ή γρήγορα, ευτυχώς για όλους μας, γίνεται! Μετά από πολλές άξαφνες, “τυχαίες” εμφανίσεις με τη μπάντα σε festivals, o Dave Baksh, εξίσου ιδρυτικό μέλος και υπεύθυνος για τις περισσότερες κομματάρες του παρελθόντος των Sum 41, επιστρέφει και όλοι ζητωκραυγάζουμε!
Εν έτη 2016, λοιπόν, με τρεις πλέον κιθάρες στο ενεργητικό τους, μιας και παρά την επιστροφή του Dave, ο Tom Thacker (Gob) δεν “πήρε πόδι”, οι πάλαι ποτέ punk rockers, μετέπειτα emo punk rockers και πλέον “νταξ τώρα ας μην το ψάχνουμε και πολύ τι παιζουμε, καλά να περνάμε, μπύρες να υπάρχουν”, Sum 41, κυκλοφορούν τον έκτο κατά σειρά δίσκο τους, με τίτλο “13 Voices”, όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά σχεδόν έξι(!) ολόκληρα χρόνια μετά τη χειρότερη κυκλοφορία που έχουν στο ενεργητικό τους! Δέκα ολοκαίνουργιες συνθέσεις, οι οποίες ξαναβγάζουν τους Sum 41 στο προσκήνιο και τους βάζουν και πάλι στο παιχνίδι! Απαρνιούνται τα πολλά δήθεν emo στοιχεία και επανέρχονται στο πατροπαράδοτο pop punk rock! Εντάξει τα παιδιά δεν είναι δεκαοκτώ χρονών, συνεπώς αλλαγές υπάρχουν και από συνθετικής και από στιχουργικής απόψεως, μα το βασικό είναι ότι το συναίσθημα που μένει μετά το πέρας της πρώτης, και όχι μόνο, ακρόασης είναι κάτι νοσταλγικό, με μια πρέζα ικανοποίησης και ίσως λύτρωσης, μετά από τα τόσα χρόνια αναμονής για κάτι καλό (σ.σ.: άντε και οι Blink 182, με το καλό).
Ξεχωρίζοντας την ευφάνταστη, για pop punk, εισαγωγή “A Murder of Crows”, καθώς και τα δύο επόμενα στη σειρά, ”Goddamn I’m Dead Again” και “Fake My Own Death”, καθώς και το ομώνυμο “13 Voices”, μπορώ με απόλυτη βεβαιότητα να πω ότι και συνολικά το “13 Voices”, είναι η άμεση συνέχεια των Sum 41 του “Chuck”!