Τέσσερα χρόνια μετά τη “γέννησή” τους, έχοντας ένα demo και ένα EP στο ενεργητικό τους, οι Φινλανδοί Shadecrown κάνουν αισθητή την παρουσία τους με τον πρώτο full length δίσκο τους, ο οποίος τιτλοφορείται “Agonia”.
Τα μονοπάτια είναι γνωστά και συνεπώς οι επιρροές ποικίλουν. Κάτι από την παλιά έκρηξη των In Flames, εποχής “Jester Race” και “Whoracle”, κάτι από τη μελαγχολία των Katatonia, κάτι από την ατμόσφαιρα των, παλιών, Insomnium, ίσως κάτι από τη σκοτεινή μελωδία των πολύ παλιών SepticFlesh και μία γενικότερη Sentenced φιλοσοφία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα στοιχεία τα οποία συνθέτουν ένα μικρό αριστούργημα, όσον αφορά τον συγκεκριμένο ήχο και τη συγκεκριμένη σκηνή! Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω με τα καθαρά φωνητικά, των οποίων έχει επιληφθεί ο κύριος πίσω από το μπάσο, προσδίδουν μία θεατρική χροιά στο όλο consept του δίσκου.
Αξιέπαινο στοιχείο του “Agonia”, αποτελεί η δομή των κομματιών αλλά και η σειρά με την οποία ακούγονται! Από τη μελωδική μελαγχολία του “Eremophobia”, το οποίο δίνει τη σκυτάλη στο εκρηκτικό “Led Astray”, το πρώτο ουσιαστικό χαστούκι όσον αφορά την εναλλαγή riffs, τη δομή και τα φωνητικά, μέχρι τα “Silent Hours” και τον επίλογο “Drown” -ίσως το πιο μέτριο κομμάτι του δίσκου, οι Shadecrown δείχνουν ότι κατέχουν κατά πολύ το είδος με το οποίο καταπιάστηκαν!
Κομμάτια που ξεχωρίζουν από την πρώτη κιόλας ακρόαση, είναι τα “Ghostlike Existence”, “Far Off Innocence”, το Septic Flesh-ικό “Walk Through Hell” και το κομμάτι “τα συνδυάζω όλα και συμφέρω”, το οποίο ακούει στο όνομα “The Ruins Of Me”.
Εκ Φιλανδίας, με αγάπη, προτείνεται ανεπιφύλακτα στους λάτρεις και μη του μελαγχολικού σκανδιναβικού ήχου!