Οι Χιλιανοί doom metallers Procession, μετά το φοβερό “To Reap Heavens Apart” (2013) το οποίο έτυχε της αναγνώρισης τόσο των κριτικών όσο και των οπαδών για την αξία του, επιστρέφουν με το τρίτο album τους, με πρόδηλο σκοπό να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους, λοξοκοιτώντας όμως και σε κάποιους μικρο -πειραματισμούς.
Η εισαγωγή με το ορχηστρικό “The Warning” και η συνέχεια “When Doomsday has Come” κάνουν τον ακροατή να αναρωτηθεί αν όντως ακούει μια ατόφια doom metal μπάντα καθώς οι ταχύτητες είναι ανεβασμένες και η ενέργεια ξεχειλίζει. Πέραν όμως από τον εντυπωσιασμό από την πεντακάθαρη παραγωγή δεν θα έλεγα ότι τα πρώτα κομμάτια αφήνουν κάτι μετά τη λήξη τους. Η τάξη φαίνεται να αποκαθίσταται με το Candlemass-ικό “Lonely are the Ways of the Stranger” με τις ταχύτητες να πέφτουν και να δίνουν την θέση τους στον ζόφο και στον όγκο. Πολύ δυνατή η ερμηνεία εδώ του Felipe Plaza Kutzbach στα φωνητικά.
Το album πιάνει κορυφή με το φοβερό “Amidst the Bowels of Earth”. Το doom έρεβος συναντά την 80’s τεχνοτροπία στη σύνθεση δίνοντας ένα μικρό αριστούργημα. Στο ίδιο επίπεδο και το θεοσκότεινο και έρπον ορχηστρικό “Democide” το οποίο δημιουργεί το συναίσθημα της αιώνιας καταδίκης. Δυστυχώς το “All Descending Suns” δεν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ενώ κάποιοι ρυθμικοί πειραματισμοί στο μέσο της διάρκειάς του ακούγονται κάπως αταίριαστοι.
Το “As They Reached the Womb” θα μπορούσε να έχει βγει από τις ύστερες δουλειές των Candlemass εποχής Lowe. Θα μπορούσε να είναι σίγουρα κανένα δίλεπτο μικρότερο. Εδώ όμως οι ρυθμικοί και ενορχηστρωτικοί πειραματισμοί στο δεύτερο μισό είναι πιο ενδιαφέροντες. To “One By One They Died” που κλείνει το δίσκο είναι μάλλον αδιάφορο και πραγματικά δεν κρατάει το ενδιαφέρον για τα 9 (!) λεπτά της διάρκειάς του.
Συμπερασματικά εδώ έχουμε μια μάλλον άνιση κυκλοφορία, με κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν φτάνει το επίπεδο του προκατόχου της. Δεν παύει όμως να είναι ένα αξιόλογο άκουσμα για τον οπαδό του power-doom.