Το Σάββατο βρέθηκαμε στο Fuzz για μία συναυλία που περίμενα αρκετό καιρό. Η πρώτη επίσκεψη των Phantogram στην Ελλάδα έμελε να είναι ίσως απο τα πιο διασκεδαστικά live που έχω παρεβρεθεί ποτέ. Τη σκήνη μαζί τους μοιράστηκαν οι ‘δικοί μας’ Someone Who Isn’t Me με αρκετά synthwave διάθεση.
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Ντυλγέρης / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν οι Someone Who Isn’t Me και μαζί τους πολλά synth-ια έτοιμα να μας κατακτήσουν σαν απο ταινία sci-fi. Το peak της επίθεσης τους ήρθε περίπου στο τέταρτο κομμάτι όπου ένα sample αποφάσισε –μόνο του, δεν ήταν λάθος χειρισμός- ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να μπεί στο κομμάτι πολύ δυνατά, θυμίζοντας μου το δίσκο των Vhs-glitch με τιτλο “Evil technology”. Αφού έχασαν κανα δεκάλεπτο ψάχνοντας ποιο synth απέκτησε Artificial Intelligence συνέχισαν το set τους χωρίς να επηρεαστεί η απόδοση τους, που ήταν καλή σε όλη τη διάρκεια τής εμφάνισης τους.
Πριν υποδεχτούμε τους Phantogram το stage άλλαξε ριζικά και αυτό καθυστέρησε λίγο την έναρξη της εμφάνισης τους, αλλά τελικά λειτούργησε για καλό αφού το venue σχεδόν γέμισε. Η βραδιά ξεκίνησε με το “You’re mine” απο τον τελευταίο τους δίσκο και απο εκείνη τη στιγμή το κοινό δεν στμάτησε να χορεύει μέχρι και μετά το τέλος της συναυλίας. Η εμφάνιση τους ήταν άψογη, με έναν ήχο ίσως λίγο καλύτερο απότι περίμενα και ένα setlist που κάλυπτε τα highlights της δισκογραφίας τους αλλά κυρίως είχε εστιάσει στον δίσκο “Three”.
Η ενέργεια τους στη σκηνή περίσσευε και έδειχναν να περνάνε και οι ίδιοι καλά, πράγμα που ο κόσμος το αντιλαμβάνεται και ακολουθεί αμέσως το mood. Τελευταίο κομμάτι πριν το encore ήταν το “When I’m small” που δεν θα μπορούσε να μην ακουστεί αφού είναι ίσως το πιο πετυχημένο εμπορικά και όταν επέστρεψαν μας αποχαιρέτησαν με τρία επιπλεόν τραγούδια στα όποια συμπεριλαμβανόταν και το “You don’t get me high anymore” που ξεσήκωσε ακόμα περισσότερο το κοινό που συνέχισε να χορεύει ακόμα και οταν οι Phantogram εγκατέλειψαν τη σκηνή. Ήταν μια CoolNite….