Είναι πάντα ένα υπέροχο συναίσθημα όταν ένα αγαπημένο σου συγκρότημα κυκλοφορεί νέο δίσκο! Και αυτό γιατί πάντα -ή σχεδόν πάντα- περιμένεις ότι θα είναι για ακόμα μια φορά ένα αριστούργημα ή κάτι που τέλος πάντων θα πλησιάζει προς τα εκεί.
Οι Orange Goblin δε χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Είναι αυτοί που είναι και κάνουν αυτό που κάνουν και το κάνουν καλά ρε διάολε! Το “The Wolf Bites Back” είναι η καινούργια τους δουλειά, η ένατη κατά σειρά παρακαλώ, και δεν έχει να προσφέρει τίποτα λιγότερο ή περισσότερο στη δισκογραφία τους – ούτε καινοτόμες ιδέες, ούτε νέους συνθετικούς ορίζοντες, ούτε τίποτα τέτοιο. Αυτό που έχει να σου προσφέρει είναι δέκα καινούριους ύμνους που θα σε κάνουν να χτυπηθείς σα να μην υπάρχει αύριο, θα σε κάνουν να τσιτώσεις τα volume στον θεό και τέλος θα σε κάνουν να θέλεις να τους δεις live όσο πιο γρήγορα γίνεται! Γιατί φίλοι μου, οι Orange Goblin είναι φτιαγμένοι για να δίνουν καταστροφικές συναυλίες και όλα τους τα τραγούδια ακούγονται και νιώθονται όπως τους αρμόζει σε ζωντανές καταστάσεις.
Το “The Wolf Bites Back” δαγκώνει άσχημα από την εκκίνηση του. Περιέχει δέκα κομμάταρες που σαν ακουστούν σε κάνουν να θέλεις να υψώσεις τη γροθιά στον αέρα και να φωνάξεις όσο πιο δυνατά γίνεται! Δέκα συνθέσεις, με τη μια εξ’ αυτών να είναι instrumental (“In Bocca Al Lupo”). Κατά τα άλλα όλα όσα γουστάρει να παίζει και να ακούει το συγκρότημα θα τα ακούσεις εδώ: από Motorhead-ίλες όπως τα “Sons Of Salem”, “The Wolf Bites Back”, “Renegade” και punk-ικα κομμάτια (“Suicide Division”) μέχρι και τις southern εμμονές του “The Stranger”.
Με λίγα λόγια; Δεν υπάρχει περίπτωση να σε απογοητεύσει, είναι κλάσεις ανώτερο από το προηγούμενο τους album (αν και εμένα εξακολουθεί να μου αρέσει) και έτη φωτός μακριά από ό,τι κυκλοφορεί στην ευρύτερη heavy/stoner rock σκηνή. Για αυτό λοιπόν άκουσε και σταύρωσε τα χέρια σου να μας ξανάρθουν όσο πιο σύντομα γίνεται!