Το όνομα πιθανόν να μην σας λέει απολύτως τίποτα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν προσπαθήσετε να αποκωδικοποιήσετε τόσο το όνομα όσο και τον τίτλο του album. Τα ίδια σκέφτηκα και έγω όταν έλαβα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο τη συγκεκριμένη δουλειά για κριτική αλλά ευτυχώς η μουσική τους δεν είναι τόσο σύνθετη και μπερδεμένη.
Η μπάντα από την Ουαλία παίζει ένα είδος ατμοσφαιρικού doom με γυναικεία φωνητικά και ο δίσκος κυκλοφόρησε πριν μερικές εβδομάδες. Η ατμόσφαιρα του album άκρως παγανιστική με την μπάντα να προσπαθεί καθ’όλη την διάρκεια να διατηρήσει αλλά και να μεταβάλλει την ατμόσφαιρα ίσως σε κάτι πιο ψυχεδελικό. Άλλες φορές το πετυχαίνει και άλλες πάλι όχι. Ένα άλλο βασικό στοιχείο της συγκεκριμένης δουλειάς είναι το αργό παίξιμο, η συνεχόμενη προσπάθεια για ογκώδη doom riffs, καθώς και οι εμφανίσεις από moog σύνθια. Ακούγοντας το “Testudo” θα καταλάβεις απόλυτα τι εννοώ. Η παραγωγή είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα και δεν πρόκειται να ξενερώσει τα αυτάκια κανενός. Το μοναδικό μείον είναι ότι η συγκεκριμένη δουλειά σε αρκετά σημεία φλερτάρει επικίνδυνα με το goth metal κάτι το οποίο δεν είναι ιδιαίτερα του γούστου μου και με ξενερώνει αρκετά.
Συνοψίζοντας λοιπόν θα λέγαμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα album, το οποίο μπορεί να σε συντροφεύσει άψογα ένα απόγευμα την ώρα που θα πίνεις ένα μερακλίδικο ελληνικό καφέ αλλά μέχρι εκεί.