Η αγάπη μου για το post rock και το post metal κρατάει χρόνια. Είναι μια μουσική με την οποία μεγάλωσα, έγινα πιο ώριμος ακροατής και μέχρι σήμερα αυτό το είδος συνεχίζει να με συγκλονίζει διαρκώς με κυκλοφορίες τόσο απο νέες όσο και απο παλιότερες μπάντες. Μια απο αυτές είναι και οι Long Distance Calling οι οποίοι πρίν περίπου ένα μήνα κυκλοφόρησαν την νέα τους δουλειά με τίτλο “Boundless”.
Το ύφος του album είναι διαφορετικό σε σχέση με ότι έχει κυκλοφορήσει η μπάντα έως σήμερα και δεν εννοώ τόσο ως προς το μουσικό είδος αλλά ώς πρός την ωριμότητα που δείχνει σε μια δουλειά η οποία φλερτάρει μεταξύ της μελωδίας και του σκληρού ήχου. Τα ποιοτικά standards φαίνεται να έχουν ανέβει κατά πολύ μιας και μιλάμε για μια άψογη δουλειά από μεριά παραγωγής.
Οι επιθετικές κιθάρες που καλπάζουν σε όλη την διάρκεια του “Boundless” δεν πρόκειται να κουράσουν τον ακροατή καθώς εναλλάσονται διαρκώς με μελωδίες και αρμονικές. Τα riffs σε σημεία θα σου θυμήσουν τις καλές εποχές των Mastodon και των High On Fire και σε κάποιες άλλες τους Russian Circles. Ο όγκος στις κιθάρες καλύπτει ακόμα και τον πιο δύσκολο ακροατή, τα γεμίσματα που χρησιμοποιούνται κάνουν τις κορυφώσεις χειμαρρώδεις, ενώ τα τύμπανα είναι στιβαρά και στακάτα απο την αρχή μέχρι το τέλος. Φυσικά όλο αυτό σε διαφορετικά σημεία πλαισιώνεται απο τρομπέτες, βιολιά, σύνθια και πολλά άλλα, τα οποία κάνουν το όλο εγχείρημα ακόμα πιο ενδιαφέρον.
Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό του δίσκου είναι εμφανής η δίψα των Long Distance Calling για δημιουργικότητα και για προσπάθεια στο να ξεπεράσουν τους ίδιους τους τους εαυτούς. Αυτό είναι κάτι το οποίο το έχουν καταφέρει σε ενα μεγάλο βαθμό αλλά καθώς προχωράει η ακρόαση του “Boundless” θα καταλάβεις πως η μπάντα πρόκειται να σε εκπλήξει ακόμα περισσότερο στο μέλλον.
Πετάξου λοιπόν μέχρι ένα δισκοπωλείο και τσίμπα αυτόν τον δίσκο. Θα έιναι τα καλύτερα 22 ευρώ που ξόδεψες ποτέ.