Την περασμένη Κυριακή στο Piraeus Academy θα γινόταν ένα απο τα καλύτερα “μακελειά” που έχουν συμβεί στην χώρα μας. Ο λόγος για το live των Kreator, Vader παρέα με τους Dagoba.
Ανταπόκριση: Γιώργος Τζώρτζης / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Η ουρά έξω από το Piraeus Academy ήταν τεράστια και έτσι βρέθηκα στο χώρο περίπου πέντε λέπτα αφότου είχαν ξεκινήσει οι Γάλλοι Dagoba. Ο κόσμος είχε αρχίσει να γεμίζει το venue και η μπάντα βρήκε την ευκαιρία να δείξει τα δόντια της από την αρχή με metal με industrial κατευθυνσή και με σαφείς αναφορές σε μπάντες όπως οι Fear Factory, Machine Head και Pantera. Το κοινό είχε αρχίσει ήδη να ξεσηκώνεται και έτσι τα πρώτα mosh pits άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Όσο για τους Dagoba, άψογοι τεχνικά και με σύμμαχο τον καλό ήχο μας χάρισαν περίπου 30 λεπτά ατόφιου metal.
Σειρά είχαν οι Vader. Ορεξάτοι απο την αρχή μέχρι το τέλος σάρωσαν τα πάντα με το παίξιμο τους. Τα κιθαριστικά riffs σου τρύπαγαν το κεφάλι και τα κομμάτια με τα οποία τόσο καιρό κοπανιόσουν στο δωμάτιο σου σκάγαν σαν οβίδες το ένα μετά το άλλο. “Chaos”, “The crucified ones” και απο κάτω να πέφτει το ξύλο της αρκούδας. Η μπάντα δεν έδειξε κανένα έλεος και έτσι το death metal σφυροκόπημα συνεχίστηκε για την μία ώρα που βρέθηκαν στην σκηνή.
Πέντε λεπτά πρίν τις 22:00 και ενώ ο χώρος είχε τιγκάρει, οι Kreator έκαναν την εμφάνιση τους παρέα με τους ήχους του “Phantom Antichrist”. Έχοντας απο πίσω πέντε οθόνες οι οποίες δημιουργούσαν μια ατμόσφαιρα σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μια γυάλα και απ’ έξω επικρατεί το απόλυτο χάος με διαβόλια και τριβόλια. Τα moshpits ξεκίνησαν και όλα έδειχναν ότι θα… πέσουνε κεφάλια! Ό,τι και να πω θα είναι λίγο για αυτές τις thrash riff-ομηχανές. Το απόλυτο επαγγελματικό παίξιμο, σωστό flow κομματιών και επιλογές ώστε να καλύψουν όλα τα γούστα. Ακούσαμε απο “Enemy Of God” και “Civilization Collapse” μέχρι “People Of The Lie” και “Total Death” (ναι ρε φίλε το παίξανε!). Βεβαία το κερασάκι στην τούρτα ήταν τα “Betrayer” και “Pleasure To Kill” οπού εκεί λίγο ήθελε για να γκρεμιστεί το μαγαζί!
Με απόλυτη βεβαιότητα μπορώ να πώ ότι όποιος έχασε το συγκεκριμένο live μπορεί να κλάψει με μαύρο δάκρυ – και όταν λέω μαύρο το εννοώ! Είς το επανιδείν.