Το βράδυ της Κυριακής το συναυλιακό αθηναϊκό κοινό (και όχι μόνο) είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια από τις μεγαλύτερες μπάντες που κυκλοφορούν εκεί έξω για ακόμη μια φορά στην πόλη μας. Οι Καναδοί Godspeed You! Black Emperor επέστρεψαν στην χώρα μας παραδίδοντας μαθήματα ταπεινοφροσύνης και συνέπειας απέναντι στη μουσική που πρεσβεύουν. Tο Gazi Music Hall ήταν κατάμεστο και οι περισσότεροι έδειχναν να πιάνουν το νόημα και τη σημαντικότητα αυτής της μπάντας. Αν και κάποια “λογάκια” θα τ’ ακούσεις, σε γενικές γραμμές τα πάντα κύλισαν άψογα.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Ο Kevin Doria, (υπό το όνομα KGD) ήταν αυτός που άνοιξε τη βραδιά. Η μονότονη drone/ambient αισθητική της μουσικής του, αν και ένα ενδιαφέρον το είχε, σχεδόν πέρασε και δεν ακούμπησε. Ο όγκος του κόσμου που κλήθηκε να ψυχαγωγήσει ήταν τόσο μεγάλος όπου η ρυθμική / αρρυθμία που υπηρετεί ήταν λογικό να πάει στον βρόντο. Αν και εκπαιδευμένα στον ήχο του KGD αυτιά υπήρχαν, οι συνθήκες δεν του επέτρεψαν να το πάει εκεί που μάλλον ήθελε. Όπως και να χει πάντως, η ώρα πέρασε μια χαρά για αρκετούς.
Όσων αφορά τους Καναδούς, το κόλπο το ξέρουμε. Το βουλώνεις, κλείνεις το κινητό, και αφήνεις τα παιδιά στη σκηνή να κάνουν τη δουλειά τους. Αν και κατά ένα μεγάλο ποσοστό αυτή η συνθήκη τηρήθηκε, υπήρχαν και πάλι αρκετοί που μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων κατά τη διάρκεια του set, αποσπώντας σε μεγάλο βαθμό την συγκέντρωση των υπολοίπων. Μωρέ, αφού έτσι λειτουργεί καλύτερα η φάση, σεβάσου το για δυο ωρίτσες.
Η εμφάνιση των Godspeed You! Black Emperor, ήταν για ακόμη μια φορά καθηλωτική. Δημιουργώντας μια οικογενειακή ατμόσφαιρα επί σκηνής, η post- rock κολεκτίβα παρά τα τρείς χιλιάδες άτομα που βρίσκονταν από κάτω, λειτούργησε για ακόμη μια φορά έξω από κάθε είδους “rock-star” πλαισίου και αχρείαστης ποζεριάς. Οι τύποι δε σε κοιτούν ποτέ στα μάτια για να δουν ποιος είσαι και τι φάση είσαι. Ούτε καν σε χαιρετούν. Απλώς ξετυλίγουν το ηχητικό αναρχικό μανιφέστο τους, και σε παρασέρνουν σε ένα πιο δύσβατο -μα στο τέλος του λυτρωτικό- μονοπάτι. Τα video projections πίσω από την χαμηλά φωτισμένη σκηνή έκαναν το ταξίδι ακόμη πιο συγκεκριμένο.
Με τον ήχο τους σε καλά επίπεδα, οι καναδοί για ακόμη μια φορά μας υπέδειξαν ποιος είναι τ’ αφεντικό στον instrumental rock ήχο. Απ’ το εναρκτήριο “Hope Drone”, στο δίωρο (και κάτι παραπάνω) set τους ακούστηκαν τα “Undoing a Luciferian Tower” , “Mladic”, “Bosses Hang”, το αγαπημένο “Moya” και το αξεπέραστο για πολλούς “The Sad Mafioso”.
Η μουσική τελετή των GY!BE δεν είναι απλώς ένα απόκομμα εισιτηρίου για να συμπληρώσεις τη συλλογή σου. Οι συνθέσεις τους απαιτούν προσοχή για να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Οι τύποι το μήνυμα τους το έστειλαν με τον πιο ολοκληρωτικό τρόπο για ακόμη μια φορά. Το θέμα είναι αν εμείς έχουμε τη δύναμη να το πιάσουμε.