Οι Γάλλοι Domadora είναι μπαντάρα και σε κάθε δισκογραφική τους δουλειά με κρατάνε με το στόμα ανοιχτό με αυτά που ακούνε τα δόλια τα αυτάκια μου! Να σας πω την αλήθεια, δε πίστευα ότι θα ξεπερνούσαν τόσο εύκολα σε ποιότητα τη προηγούμενη δουλειά τους, αλλά το “Lacuna” δείχνει τα δόντια του από το ξεκίνημα του κιόλας!
Για ακόμα ένα δίσκο οι Domadora ασχολούνται με την ύπαρξη γενικότερων εννοιών, όπως είναι το κενό, η ύλη, το φως, τα αισθήματα, τη γέννηση μιας μελωδίας και ούτω καθεξής!
Μουσικά ακούγονται και είναι πιο ξεσαλωμένοι από ποτέ, καθώς οδηγούν τα κομμάτια στα άκρα, τραβώντας τα και ξεχειλώνοντας τα ως εκεί που δε παίρνει, αλλά ευτυχώς δεν πλατιάζουν και δε κουράζουν ακόμα και αυτόν που θα ακούσει για πρώτη φορά τη μουσική τους!
Στο “Lacuna” οι Domadora κάνουν μια στροφή προς πιο hard/heavy rock ήχους σε σχέση με τη προηγούμενη δουλειά τους που υπήρχαν ξεκάθαρα metal σημεία. Αυτή τους η στροφή τους κάνει να ακούγονται πιο πολυδιάστατοι, πράγμα που ούτως ή άλλως το είχε το μουσικό τους DNA.
Ήρεμες στιγμές, δίπλα σε heavy ξεσπάσματα, έντονη χρήση του wah wah, solos εκτελεσμένα με πολύ πάθος, rhythm section στιβαρό και σοβαρό, σκοτεινή ατμόσφαιρα που πηγάζει από το όλο concept του δίσκου, κάποιες πιο chaotic/jazzy στιγμές δίνουν άλλο αέρα και νόημα στα κομμάτια, απλά άκου το “Genghis Khan” και νομίζω θα καταλάβεις τι εννοώ!
Οι Domadora με τα τέσσερα κομμάτια που συμπεριέλαβαν στο “Lacuna” σε αναγκάζουν να τους μάθεις για τα καλά, και αν δε γίνει και ούτε με αυτό τους το δίσκο, εσύ που δε θα τον έχεις ακούσει θα έχεις χάσει μια πολύ καλή ευκαιρία να ανακαλύψεις κάτι τόσο όμορφο!