Όλοι όσοι βρέθηκαν στο Gagarin για να παρακολουθήσουν τους Diary of Dreams σίγουρα πέρασαν μια πολύ όμορφη και “σκοτεινή” συναυλιακή εμπειρία. Έχοντας ήδη δει τους Diary of Dreams στο παρελθόν και ξέροντας ότι live τα κομμάτια τους αλλάζουν και πέρνουν μια πολύ δυναμική, livάδικη μορφή χωρίς όμως να χάνουν τον darkwave/gothic/electro χαρακτήρα ξεκίνησα νωρίς νωρίς για τη Λιοσσίων με όρεξη να σπάσω τη ρουτίνα της εβδομάδας.
Ανταπόκριση: Μαριάννα Φλώρου / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Το event είχε πληθώρα ονομάτων της ελληνικής goth σκηνής και γι’ αυτό το party ξεκίνησε από νωρίς με τους One Notion να ανοίγουν το πρόγραμμα σε ένα δυστυχώς σχεδόν άδειο Gagarin. Το συγκρότημα παρ’ όλα αυτά δεν μάσησε και μετέδωσε την ωραία ενέργεια που είχαν μεταξύ τους. Μου άρεσε πολύ η διασκευή στο κομμάτι των Editors που έκαναν και ο δυναμισμός της drummer με τον μπασίστα της μπάντας.
Την σκυτάλη πήραν οι InScissors, τους οποίους δεν τους είχα πάρει πρέφα μέχρι σήμερα αν και όπως έμαθα αργότερα από τα social media υπάρχουν αρκετά χρόνια. Εδώ το setup ήταν διαφορετικό και στόχο είχε τη δημιουργία μιας οπτικοακουστικής εμπειρίας με τον Vincent Andelmoth πίσω από το laptop να χειρίζεται ήχους και soundscapes. Οι δύο τραγουδίστριες των InScissors εναλλάσσονταν στα φωνητικά και συνέβαλαν στη δημιουργία της dark cinematic ατμόσφαιρας που ήθελε να περάσει το συγκρότημα. Με videos και την βοήθεια ηθοποιών έδωσαν ένα αποτέλεσμα που αν μη τι άλλο δεν το περίμενα και με εξέπληξε ευχάριστα. Ίσως όμως θα ήθελα να τους δω σε μια μικρότερη, πιο intimate μουσική σκηνή γιατί νομίζω ότι θα τους ταίριαζε καλύτερα στο ύφος και στην darkwave αισθητική τους που σε παραπέμπει σε underground βερολινέζικα clubs.
Συνέχεια με Daffodil και περνάμε σε πιο mainstream gothic ακούσματα –βλέπε HIM, Sentenced κτλ- με την μπάντα να διασκεδάζει τον ολοένα και αυξανόμενο κόσμο του Gagarin. Μέσα από original κομμάτια αλλά και διασκευές η μπάντα προσπάθησε να αφήσει το δικό της στίγμα με την κιθαρίστρια της μπάντας να κλέβει την παράσταση κατά τη γνώμη μου με την ενέργεια και τη διάθεσή της να ροκάρει.
Επόμενο act οι Enemy of Reality, οι οποίοι μας έπαιξαν κομμάτια από το τελευταίο τους album “Arakhne”. Είχα περιέργεια να ακούσω live τον δίσκο τους για να δω πως βγαίνει και δεν νομίζω ότι απογοήτευσαν. Τα φωνητικά της Ηλιάνας ήταν εξαιρετικά με τους υπόλοιπους μουσικούς να δίνουν ένα δυναμικό performance. Όπως και στον δίσκο τους έτσι και στο live μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση το presence και η τεχνική του μπάσου. Αρνητικό στην εμφάνιση ήταν ο κακός ήχος, όμως, που αλλοίωνε κάπως το αποτέλεσμα, αν και σε αυτό δεν φταίει φυσικά η μπάντα, η οποία έκανε το καλύτερο που μπορούσε και δεν πτοήθηκε ακόμα και απέναντι σε κάποια τεχνικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη μέση ενός πολύπλοκου κιθαριστικού solo.
Με το Gagarin πλέον να έχει αρκετό κόσμο υποδεχτήκαμε τους Diary of Dreams οι οποίοι μας κράτησαν με ένα ευχάριστα μεγάλο setlist στις μύτες των ποδιών μας. Με τους γνωστούς darkwave/industrial/electrogoth ήχους τους να γεμίζουν τον χώρο η μπάντα μας έκανε να χορέψουμε πολύ, να φωνάξουμε και να ζητήσουμε με ποδοβολητά όχι ένα αλλά δύο encore. Χωρίς να παραλείπουν κομμάτια από το νεό τους album “Grau im Licht” στα πλαίσια του οποίου ολοκληρώνεται στη χώρα μας το τρέχον tour τους, οι Diary έπαιξαν πολλά αγαπημένα κομμάτια του ελληνικού κοινού από όλο το φάσμα της δισκογραφίας τους. Ενδεικτικά ακούσαμε “Chemicals”, “The Curse”, “Reign of Chaos”, “Soul Stripper”, “False Affection, False Creation”, “Giftraum”, “AmOK”, “Kinodrom”.
Η ανταπόκριση και η αγάπη του κοινού ήταν αυτό που έκανε το live ξεχωριστό και η αίσθηση που άφησε η βραδιά ήταν αυτή ενός μεγάλου party. Οι Adrian Hates και Gaun:A αλλά και τα υπόλοιπα μέλη του line-up μας έδειξαν τον ενθουσιασμό τους και την εκτίμηση που έχουν για το ελληνικό κοινό με την ενέργεια και την συνεχή επικοινωνία τους δίνοντάς μας πιο σκληρές εκδοχές των κομματιών τους μέσα στην ιδιαίτερη ποιητική ατμόσφαιρα που έχουν οι Diary και που μεταδίδει η φωνή του Hates.
Κλείνω το report δίνοντας τα εύσημα στη διοργάνωση, η οποία συνέβαλε στο να διατηρηθεί η ενέργεια μέχρι το τέλος με την ταχύτητά της στην εναλλαγή των acts. Αυτό προσωπικά το εκτίμησα πολύ γιατί δεν βαρεθήκαμε ούτε λεπτό στην αναμονή και δεν κουραστήκαμε στο εξάωρο που βρισκόμασταν εκεί μέχρι να τελειώσει το live αποκομίζοντας έτσι μια πολύ όμορφη και εκτονωτική εμπειρία.