Το καλοκαίρι έχει μπει πλέον για τα καλά και η βραδιά είναι υπέροχη. Με πολύ όρεξη λοιπόν βρίσκομαι στην Ηπείρου όπου ο κύριος Damo θα συνυπάρξει με τους Chickn για ένα μοναδικό live show γεμάτο αυτοσχεδιασμό και δημιουργία ηχητικών στιγμών.
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Γιώργος Αργυρόπουλος (περισσότερες εδώ)
Χωρίς πρόβες κλπ, το πείραμα διαπραγματεύεται την ενέργεια της μίξης των μουσικών και απορρίπτει κάθε μορφή προκατασκευαστική και συγκεκριμένη. Ο Damo κυκλοφορεί ανάμεσά μας πράος και χαμογελαστός. Ένας γλυκύτατος μικροσκοπικός χαριτωμένος ασπρομάλλης, απλός και ταπεινός.
Τα δύο μπάσα παίρνουν τη θέση τους κι όλα δείχνουν έτοιμα για το σημερινό παράλογο ταξίδι. Χαμηλόφωνα προστίθενται τα τύμπανα και τα bongos που δεν ξεχνάνε το ντέφι εκτός. Οι κιθάρες εμφανίζονται και μας βάζουν κατευθείαν στο κλίμα της μαστούρας. Τα πλήκτρα συνοδευτικά θα υποστηρίξουν την έκφραση και θα αποδώσουν και έναν dark ηλεκτρονικό χαρακτήρα. Ο Damo είναι επί σκηνής και ξεκινάει τα δικά του τα ωραία κατευθείαν με το που την πάτησε. Κουρδισμένος σε ένα γλωσσικό μοτίβο παρασέρνει τους υπόλοιπους να τον εμπιστευτούν και να τον ακολουθήσουν. Κι έτσι και γίνεται. Κάποιες εκρήξεις παρατηρώ στην ερμηνεία του που κατά τα άλλα είναι λίγο flat και κάπως μονότονη. Η ώρα περνάει και προσπαθώ να καταλάβω αν με κουράζει αυτό που ακούω. Γιατί έχω καταλήξει πως δεν με εκφράζει και πολύ το όλο εγχείρημα, ή δεν εναρμονίζονται με τις δυνατότητές τους και μαζί μου ή δεν είναι η μέρα τους. Ή εγώ κάτι δεν καταλαβαίνω. Ή το σύμπαν… Ή εγώ σε σχέση με το σύμπαν.
Τα drums σιγά – σιγά τοποθετούν τα υπόλοιπα όργανα σε μία φόρμα αλλά δεν μοιάζει αυτό να του αρκεί. Ο Damo, αινιγματικά επαναλαμβάνει προτάσεις παίζοντας με τις δυνατότητές του. Η φωνή του μεθυστική όπως και η παρουσία του. Δεν αμφισβητώ το project του και τον ίδιο, γι’ αυτό τον respect–άρω. Δεν αμφισβητώ όμως ούτε και τους Chickn που τους έχω παρακολουθήσει αρκετές φορές σα σχήμα και τους καραγουστάρω, ίσως να μην ήταν από τις καλύτερες εμφανίσεις τους, ήταν όμως από τις λίγες. Λογικό βέβαια επίσης το βρίσκω να μην πετυχαίνει πάντα ο αυθορμητισμός τα μέγιστα, αν δεν υπάρξει η χημεία δεν είναι παρά άλλο ένα jam-άρισμα. Από την άλλη ο αρκετός κόσμος που παραβρέθηκε χόρεψε και έδειχνε να διασκεδάζει. Κατά το τέλος υπήρξαν οι καλύτερες στιγμές, με πιο δυνατές και γρήγορες ψυχεδελικές εκφάνσεις που τους πήγαν γάντι. Σαν να το έπιασαν εκεί αφού είχαν ζεσταθεί και με το encore μας το παρουσίασαν. Και ναι, τότε ήταν αξιόλογο. Ίσως αν το επαναλάμβαναν (τώρα που γνωρίστηκαν) να άγγιζαν και την τελειότητα. Θα μπορούσαν. Όχι δεν είμαι πολύ απαιτητική. Το πιστεύω.