Παρασκευή βράδυ κι όλα αρχίζουν στη δεύτερη μέρα του X-Mass Explode Fest στο ιστορικό An, όπως κάθε χρόνο, που αποτέλεσε ίσως την καλύτερη παρέα των ημερών, μιας που ο καιρός δε μας έκανε τόσο τη χάρη. Σειρά ν’ ανέβουν στη σκηνή έχουν οι πιστοί της νεοψυχεδέλειας και του πειραματισμού Mellow Lizard, The Bonnie Nettles και Chickn.
Ανταπόκριση: Χριστίνα Σούκη / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες θα βρείτε εδώ)
Όλα ξεκινούν, λοιπόν, γύρω στις 10 παρά, όταν οι Mellow Lizard μας υποδέχονται. Η πρώτη μου σκέψη όταν εμφανίστηκαν αφορούσε τον ήχο. Έχω την εντύπωση ότι στην αρχή τους άκουγα εξαιρετικά δυνατά, εκκωφαντικά, θα το χαρακτήριζα, και επιπλέον τα vocals ίσα που ακούγονταν. Όσο περνούσε η ώρα, το πράγμα διορθωνόταν και όλα κυλούσαν αρκετά καλύτερα. Οι Mellow Lizard εννοείται πως είναι της πειραματικής, του νεωτερισμού, της ψυχεδέλειας, του shoegaze, της lo-fi σπιτικής ζεστασιάς. Είναι δουλεμένοι και προσηλωμένοι στον ήχο τους, είναι ατμοσφαιρικοί. Blues-άρουν, μάλιστα, είτε με μονές είτε με διπλές φωνές και ειδικότερα, όταν τραγουδούν μαζί τα πρωτοπαλίκαρά τους, κάνουν ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση. Δε θα πω ότι έσκασαν σαν έκρηξη στο σύνολο της βραδιάς, αλλά ήταν ευχάριστοι και έχουν κατεύθυνση, όραμα και ταυτότητα. Θα ήθελα να τους ξαναδώ, γιατί πέρασα καλά μαζί τους κι επειδή επιθυμώ να τους κλέψω αυτό το κάτι που ένιωσα πως μου κράτησαν κρυφό στο X-Mass Explode Fest της Παρασκευής!
Σειρά έχουν οι The Bonnie Nettles που όντως έκλεψαν όλες τις εντυπώσεις της βραδιάς, θαρρώ. Επέλεξαν να ανέβουν στη σκηνή με τρικάκι τεχνητής ομίχλης και χρονοδιάγραμμα εμφάνισης. Στυλιστικά διέθεταν κάτι το ιδιαίτερο, είτε με τις πουκαμισιές τους είτε με τα γυαλιά ηλίου τους, είτε με το ύφος τους. Η αλήθεια είναι πως, επειδή είμαι καχύποπτη, όταν είδα την τεχνητή ομίχλη, πίστεψα ότι θα μπορούσε απλά να ήταν ένα εφέ για να κάνουν αίσθηση. Αλλά εκείνοι με διέψευσαν και χάρηκα γι’ αυτό. Οι The Bonnie Nettles ανεβαίνουν στο χώρο και μάλιστα, πολύ και ψηλά. Το θέαμα που σου προσφέρουν τόσο ηχητικά όσο και οπτικά είναι ανεπανάληπτο και σαφώς μοναδικό. Καταρχήν, τα παιδιά είναι πολύ ταλαντούχοι μουσικοί για να εξάγουν τέτοιον ήχο. Ενώ το μυαλό τους φαίνεται να στροφάρει σε ψυχωτικούς κόσμους φαντασίας. Ένα πολυοργανικό σχήμα που κατάφερε στο μικρό διάστημα ζωής του να εμφανίζεται και να μοιάζει σαν να έχει φάει τη ζωή του στο σανίδι. Σε κρατάνε αιχμάλωτο σε κάθε τους νότα, επειδή φαίνονται απολύτως σίγουροι πως παράγουν ηχάρα, ενώ έχουν δυνατή προσωπικότητα. Στο τέλος της εμφάνισής τους, το εξωγήινο σκηνικό που στήσανε τόσο πετυχημένα συμπληρώθηκε από τις χορευτικές ικανότητες της καλεσμένης τους, που με τη μπλε ρόμπα της υπέγραψε τον επίλογο τους. Οι The Bonnie Nettles, αν συνεχίσουν έτσι, θα καθιερωθούν στο βάθρο της νεοψυχεδέλειας! Ή μήπως αυτό συμβαίνει ήδη;
Η στιγμή των headliners φθάνει, με τον κόσμο να έχει προσέλθει αξιοπρεπώς στην υπόγα. Οι Chickn είναι πολύ καλοί σε αυτό που κάνουν. Aυτά είναι τα δεδομένα μας. Πολυοργανικοί, ιδιαίτεροι, πειραματιστές. Προερχόμενοι από εκείνα τα 60’s και 70’s ηχοχρώματα και με το prog/psych ύφος τους, έχουν ένα ταλέντο στο να ξεχωρίζουν μουσικά και πόσο μάλλον στην Ελλάδα που πέφτει συχνά στη λούπα της ανάλωσης και της αναπαραγωγής. Η αλήθεια είναι πως η studio εκδοχή τους για κάποιο λόγο μ’ αρέσει περισσότερο από τη live version. Παρ’ όλα αυτά, οι Chickn είναι ένα παρεάκι χαλαρό, φιλικό, άνετο που χαίρεται πολύ το live. Ήταν οι ψαγμένοι Chickn με το ταλέντο τους και τις μουσικές τους ικανότητες. Groov-άρουν άσχημα και αυτό που μου τραβάει την προσοχή είναι ότι φαίνεται σαν να πειραματίζονται ακόμη και πάνω στη σκηνή. Ενώ ξεκάθαρα, καθένας από εκείνους είναι τόσο διαφορετικός σαν μουσικός, κάτι που αποτελεί την αιτία παραγωγής ενός τόσο ιδιαίτερου ήχου, που αλλάζει μορφή ανάλογα με την οπτική γωνία που επιλέγεις να κοιτάξεις. Είναι η μπάντα που ξέρεις ότι θα ψάξουν, θα βρουν και θα παρουσιάσουν. Αν και το βράδυ της Παρασκευής ήθελα και κάτι παραπάνω, ήταν οι Chickn και είναι άξια αυτό που είναι!