Ο Ben Howard, μετά από τρία χρόνια αποχής από τη δισκογραφία και τα tours και με ένα μικρό διάλειμμα ως μέλος του project A Blaze Of Feather, επιστρέφει με το “Noonday Dream”. Όπως είπε σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο BBC, χρειαζόταν λίγο χρόνο αποχής από όλα, ώστε να χαλαρώσει και να βρει έμπνευση.
Το ύφος της μουσικής του είναι αρκετά κοντά με την τελευταία του δουλειά, “I Forget where we were” του 2014, μελαγχολικό, ταξιδιάρικο, αρκετές στιγμές μοναχικό. Μελωδικός σε όλη την διάρκεια του δίσκου, με πολλά αλλά σωστά χρησιμοποιημένα effects στις κιθάρες και pads στα πλήκτρα, με πολύ ωραίες πινελιές βιολιού και cello, instrumental περάσματα και κάποια κομμάτια χωρίς καν τύμπανα και μία πραγματικά μοναδική ικανότητα να δημιουργεί συνεχώς εικόνες. Αυτό επιτυγχάνεται και μουσικά, αλλά και στιχουργικά, παίζοντας με την μεταφορά και την κυριολεξία, κρατώντας ως κεντρικό ήρωα μία γυναικεία παρουσία που σε κάποιο σημείο, στο “A Boat To An Island, Pt. 2 Agatha’s Song” παίρνει τον ρόλο του αφηγητή. Από το πρώτο δευτερόλεπτο μέχρι το τελευταίο, o Ben Howard σε κρατάει μέσα στο μυαλό του, σε μία δίνη συναισθημάτων και εικόνες μίας ερημικής παραλίας και θάλασσας, στις πιο σκοτεινές, μελαγχολικές και ερημικές τους μέρες.
Ο Ben Howard, ένας καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης, ένας constant dreamer όπως περιγράφει ο ίδιος τον εαυτό του, επιστρέφει μετά από αρκετό καιρό απουσίας για να βρει την έμπνευση του. Και το κατάφερε και με το παραπάνω. Ένας πραγματικό διαμάντι για τους λάτρεις του είδους, ένας πάρα πολύ καλός και ολοκληρωμένος δίσκος για όλους.