Λίγες ημέρες πριν την εμφάνιση των Austra στην Αθήνα, η Κική Ηλιάδου μίλησε με την Katie Stelmanis για όλα εκείνα που αφορούν την καλλιτεχνική της πορείας, αλλά και για το πολυαναμενόμενο live show στις 3 Νοεμβρίου στο Fuzz Live Music Club!
Στην αρχή υπήρξαν οι Galaxy. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από εκείνη την περίοδο;
Οι Galaxy ήταν η πρώτη μου μπάντα και το πρώτο μου τόλμημα στη μη κλασική μουσική. Ήταν μία πολύ σημαντική περίοδος για εμένα. Η band mate μου, Emma McKenna, μου έμαθε τα πάντα για τη φεμινιστική punk μουσική και το φεμινισμό γενικότερα, ο οποίος χωρίς αμφιβολία σχημάτισε αυτό που είμαι σήμερα.
Η Maya Postepski ήταν αυτή που σε συνόδεψε από την αρχή. Πόσο δύσκολο είναι να πετύχει μία συνεργασία ως γεγονός; Αισθάνεσαι τυχερή που τη γνώρισες;
Ναι, συνεργαζόμουν με τη Maya τον περισσότερο καιρό, μα έχουμε στην ουσία πρόσφατα χωρίσει τους δρόμους μας λόγω δημιουργικών και προσωπικών διαφορών. Ήταν πολύς ο καιρός που συνέβαινε και είμαι απόλυτα σίγουρη ότι θα είναι καλύτερα και για τις δυο μας.
Πόσο σημαντικό είναι για τα μέλη μίας μπάντας να μείνουν μαζί όσο τα χρόνια περνάνε;
Όλο και λιγότερο σημαντικό. Νομίζω πως μία μπάντα είναι ένα εργαλείο marketing! Οι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν ζοριστεί να μένουν μαζί, γιατί οι οπαδοί νομίζουν πως έχουν μία σχέση που συχνά είναι κατασκευασμένη, όταν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι και οι μουσικοί είναι ρευστοί και θα έπρεπε να είναι ικανοί να συνεργάζονται με όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους, όπως και τους αρέσει, άλλωστε, στη ζωή τους, χωρίς να πρέπει να έχουν αυτήν την δέσμευση της μπάντας.
Austra είναι το δεύτερο όνομά σου, μα επίσης το όνομα της θεάς του Φωτός. Ποιες είναι οι επιρροές σου από τη Λετονική Μυθολογία και πόσο κοντά είσαι σε αυτές;
Για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα πως το Αustra είναι η Θεά του Φωτός, μέχρι που άρχισα να περιοδεύω και οι δημοσιογράφοι έκαναν την έρευνα. Δεν έχω και πολύ σύνδεση με αυτόν τον ορισμό, είναι το όνομά μου όμως, αυτό που μου έδωσε ο παππούς μου, η σύνδεση είναι μέσα από αυτό.
Έχεις ένα ταλέντο να μιξάρεις synth pop και wave, indietronica και dream folk, electro dance opera και house cumbia. Πως καταφέρνεις να συγκεντρώνεσαι σε όλες αυτές τις ευθύνες;
Ποτέ πραγματικά δεν κυνηγώ να φτιάξω κάτι με έναν συγκεκριμένο ήχο, απλά αρχίζω να γράφω και νομίζω πως τα πράγματα που ακούω και με επηρεάζουν έρπουν υποσυνείδητα. Αγαπώ όλα αυτά τα είδη και περνώ πολύ χρόνο μαζί τους καθώς γράφω το δίσκο και υποθέτω πως γι’ αυτό μπορείς να τα ακούσεις όλα αυτά.
Υπάρχουν μυστικά που μπορείς να μας εκμυστηρευτείς για τη δουλειά σου ή τα μελλοντικά σου σχέδια;
Δουλεύω πάνω σε καινούρια μουσική, δε θέλω να κάνω 4 χρόνια για να κυκλοφορήσω κάτι καινούριο ξανά. Επίσης, δουλεύω την κυκλοφορία κάποιας ορχηστρικής χορευτικής μουσικής για την οποία είμαι αρκετά ενθουσιασμένη.
Ας κάνουμε λίγη κουβέντα για το τελευταίο σου album, “Future Politics”. Ή μήπως είναι περισσότερο για τις προσωπικές πολιτικές; Διάβασα πως πέρασες κάποιο καιρό στο Μεξικό για χάρη του. Πως οργάνωσες το χρόνο σου εκεί; Ήταν η ευκαιρία που χρειαζόσουν για να έχεις τη photo για το cover και ταυτόχρονα να καταλάβεις τα δύο βιβλία (“Inventing The Future: Post Capitalism In A World Without Work” και “The Accelerationist Manifesto”) που χρησιμοποίησες ως έμπνευση για τους στίχους σου;
Έκλεισα μίας διαδρομής εισιτήριο για το Μεξικό καθώς έγραφα, χωρίς να είμαι βέβαιη για το τι να περιμένω και κατέληξα σε μία πόλη, ανάμεσα σε ανθρώπους όπου βρήκα πολύ έμπνευση. Ήταν η πρώτη φορά που έμενα σε ένα μέρος εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών και της αυτοκρατορίας του Καναδά, έξω από τη δυτική ηγεμονία. Ήταν επιρροή και εκεί μου επιτράπηκε να δω την αδικία, για την οποία διάβαζα, σε πραγματικό χρόνο. Αποφάσισα να κάνω τις cover φωτογραφίες στο Μεξικό γιατί η πόλη είναι τόσο σημαντική για μένα και για τη διαδικασία της συγγραφής. Οπτικά, αγάπησα το πόσο χρώμα είχε και επίσης ήθελα το cover να το αισθανθείς κοσμικά. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος για να το κάνεις αυτό από το Luis Barragan Made House!
Ποιες είναι οι ελπίδες και οι προσδοκίες σου;
Θέλω να μπορώ να συνεχίσω να φτιάχνω μουσική. Δεν περιμένω τίποτα, οι προσδοκίες είναι επικίνδυνες. Γίνεται όλο και πιο δύσκολο να παραμένεις επίκαιρος και να κρατάς τους ανθρώπους σε ενδιαφέρον όσο μεγαλώνεις κι απλά ελπίζω να μπορώ να συνεχίσω να το κάνω.
Τι έχουμε να περιμένουμε από τη συναυλία σου που λαμβάνει χώρα στις 3 του Νοέμβρη στην Αθήνα; Ένα πιάνο ίσως;
Το εύχομαι! Θα έχω ένα ηλεκτρονικό πιάνο, ευτυχώς. Το live show θα είναι το καλύτερο απ’ ό,τι έχει υπάρξει έως τώρα και είμαι πολύ ενθουσιασμένη για εσένα που θα το παρακολουθήσεις ως εμπειρία!