Προσπαθώντας να ξεπεράσω το hangover, το οποίο με τυραννούσε από την ώρα που ξύπνησα, έφτασα στον χώρο του Stage Volume 1, ανακουφισμένος από το γεγονός ότι επρόκειτο να παρακολουθήσω μια ήρεμη, χαλαρή συναυλία (όπως κι έγινε), μιας που τα τελευταία πολλά χρόνια, οι Anathema έχουν πραγματοποιήσει τεράστια στροφή στην μουσική που “παράγουν”. Κομμένα τα “Sleepless” και γενικά ό,τι παραπέμπει σε κάτι πιο κιθαριστικό και συνεπώς παρελθοντικό.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Κοντορούσης / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Σε ένα κατάμεστο Stage Volume 1, όπου οι ιαχές και τα χειροκροτήματα έδιναν κι έπαιρναν, οι αφοί Cavanagh, οι αφοί Douglas και ο κύριος Daniel Cardoso, ανέβηκαν επί σκηνής στις 21:45, ακριβώς και, δίχως πολλές καθυστερήσεις, ξεκίνησαν με τα “The Lost Song” Pt. 1 και Pt. 2. Το live κύλησε, με τους Anathema να δίνουν ξεκάθαρη έμφαση σε συγκεκριμένους δίσκους, με μικρά περάσματα από άλλους και ξεγράφοντας, παντελώς, κάποιους.“Untouchable” Pt. 1 και Pt. 2, “Thin Air”, “A Simple Mistake”, “Distant Satellites”, “Ariel”, “Anathema” και “The Storm Before The Calm”, ήταν μερικά από τα κομμάτια που ακούστηκαν, όσον αφορά την “νέα”-Anathema εποχή. Η πραγματική ανατριχίλα, όμως, ήρθε στο άκουσμα των “Deep”, “Closer”, “A Natural Disaster”, “Parisienne Moonlight” και “One Last Goodbye”.
Όσον αφορά το χώρο, είναι η δεύτερη φορά που τον επισκέπτομαι και με εκπλήσσει για ακόμα μία φορά, θετικά. Άψογος ήχος και άψογη ατμόσφαιρα. Κάπου προς το τέλος του live, η μπάντα αποχώρησε από τη σκηνή, αφήνοντας τον Daniel Cavanagh να κάνει τα δικά του. Μετά από ελάχιστα ψυχαγωγικά δευτερόλεπτα, στη διάρκεια των οποίων ακούστηκαν νότες από το “Seek and Destroy”, ο κύριος με το καστανό μαλλί-“πρόβατο”, μας πληροφόρησε ότι ακολουθεί μια ακουστική version του “Are You There?”. Η υπόλοιπη μπάντα ξανανέβηκε στη σκηνή για ένα κλασσικό Pink Floyd πέρασμα, το οποίο ποτέ δεν λείπει από το setlist. Για κλείσιμο, το κερασάκι στην τούρτα. “Fragile Dreams”, κατά τη διάρκεια του οποίου επικράτησε ένας μικρός πανικός, στον οποίο φάνηκε η έλλειψη κλιματισμού στο χώρο. Η μπάντα αποχώρησε, μετά από δύο ακατάπαυστες ώρες -και κάτι ψιλά. Άντε και του χρόνου…