Οι Afformance με τη νέα τους δισκογραφική δουλειά φέρνουν ταυτόχρονα στο φως δύο albums, δύο διαφορετικών κατευθύνσεων, πάντα επάνω στη γνωστή post rock τους βάση: αφενός το “Pop Nihilism” και αφετέρου το “Music For Imaginary Film #1”. Δύο κυκλοφορίες που θα λέγαμε ότι αλληλοσυμπληρώνονται καθώς φαίνεται να διαμορφώνουν ένα σύστημα ηχητικής δυαδικότητας.
Εν αντιθέσει με το πιο σκοτεινό και κλειστοφοβικό “Music For Imaginary Film #1”, το “Pop Nihilism” χαρακτηρίζεται μεν και αυτό από την ίδια soundtrackική αίσθηση εσωστρέφειας, σαν ταξιδιάρικη ηχητική επένδυση, αλλά κυμαίνεται σε πιο ανάλαφρους και γλυκόπικρους τόνους. Απέριττες post rock συνθέσεις, χωρίς επιτηδεύσεις και άσκοπους πειραματισμούς, εναλλαγές απαλών ατμοσφαιρικών dark pop τόνων με σκοτεινότερες εσωστρεφείς στιγμές, εξελισσόμενο με σταθερά, συνεπή βήματα με αντιπροσωπευτικότερο track του δίσκου το “Perspectivism”.
Ικανοποιητικό το αποτέλεσμα πάνω σε στέρεη βάση χωρίς καινοτομίες με ξεχωριστά δείγματα όπως το “Past Forward”, και τα ταξιδιάρικα “No Point Return” και “No Point Reprise” με την προσθήκη πλήκτρων που γεμίζουν αποτελεσματικά τον καλοδουλεμένο και ώριμο ήχο, που είναι μπολιασμένος με μια pop/ambient θα λέγαμε αισθητική (βλ. “Here, Now, A Millions Years”).
Ραφιναρισμένες, ευαίσθητες και πολυπρόσωπες συνθέσεις που αποτελούν απόδειξη ότι οι Afformance μέσα από την 35λεπτη κυκλοφορία τους δεν έχουν πάψει να εξελίσσονται και να ωριμάζουν ηχητικά και να πλάθουν ηχητικούς κόσμους με αλλεπάλληλες συναισθηματικές εκρήξεις.