Ο δρόμος με έβγαλε ξανά στην Αβραμιώτου, σε μία από τις πιο γνώστες τοποθεσίες της Αθήνας, για ένα live που περίμενα καιρό. Στην σκηνή του Six D.O.G.S, το βράδυ της Πέμπτης το αθηναϊκό κοινό κλονίζεται! Οι δημιουργικοί Afformance επιχειρούν να εντυπωσιάσουν και τα καταφέρνουν, παρέα με τον ταλαντούχο Alex Dante. Οι Afformance είναι από τις πιο ελπιδοφόρες και φορμαρισμένες μπάντες της ελληνικής σκηνής. Μελωδίες που δεν μπορώ να καταλάβω αν σε παραπέμπουν στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον. Νοσταλγικά ταξίδια ή μεταθανάτιες αναζητήσεις; Βροχή καλοκαιριού ή φθινοπωρινός ήλιος; Σε τι να πρωτοαναφερθώ; Σε ποια μουσική αναζήτηση με παρέπεμψαν; Ένιωσα νοσταλγία ή έναν κύκλο να κλείνει; Ένα σύνολο από ολοκληρωμένες ηχητικές περιπτύξεις, μία εσωστρέφεια μέσα από τις θλιμμένες συγχορδίες. Ασύλληπτα εξαιρετική performance με μελαγχολικά στοιχειά που με συνεπήραν.
Ανταπόκριση: Έφη Καραμούσαλη / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (αναζητήστε περισσότερες εδώ)
Αφού «χαράχτηκε» πάνω μου η σφραγίδα εισόδου του Six D.O.G.S, μπήκα κατά τις 21:00. Ομολογώ πως άργησε να ξεκινήσει αυτή η πολυλάλητη μουσική βράδια. Ήταν 21:46 όταν εμφανίστηκε on stage ο Alex Dante, ένας αδιαμφισβήτητα ταλαντούχος νέος, με εξαιρετική τεχνική, που ξεκίνησε με την παρουσίαση δυο Νυχτερινών του F. Chopin. Η μουσική του παιδεία ήταν ολοφάνερη, όπως και η άψογη τεχνική του στην ηλεκτρική κιθάρα. Δε δίστασε να μας χαρίσει απλόχερα στιγμές χαλάρωσης και γενναιόδωρες δόσεις κλασσικών μουσικών ευρημάτων. Έχοντας μόνο μία ηλεκτρική κιθάρα, το μουσικό του ταλέντο, αλλά και η ταπεινότητα του, δε μας άφησε άλλη επιλογή από το να τον θαυμάσουμε. Ήταν εξωπραγματική η ησυχία που επικρατούσε από κάτω, γεγονός που αποδεικνύει το σεβασμό του κοινού προς το ταλέντο του. Ο ίδιος μας ευχαρίστησε αποκαλώντας μας ανατριχιαστικό κοινό, καθώς επίσης δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους Afformance επισημαίνοντας πως αυτό που μπορεί να εκτιμηθεί σε ένα συγκρότημα είναι η συνέπεια του, καθώς οι Afformance είναι συνεπής.
Η ώρα είχε περάσει, ο δείκτης έδειχνε 22:46, όταν επιτέλους εμφανίστηκαν οι Afformance. Το πολυπόθητο live είχε μόλις ξεκινήσει και το αθηναϊκό κοινό, εντυπωσιασμένο, άρχισε να χειροκροτεί αυτούς τους νέους δημιουργούς της σύγχρονης post/rock μουσικής! Αφού άνοιξαν με το “Cordyceps”, κομμάτι από το “Through Walls”, ο χώρος του Six Dogs δονήθηκε από την εκκεντρική παρουσία των δυναμικών κιθάρων. Ήταν μία σύνθεση με πολύπλευρη μουσική εκτέλεση, καθώς η εναλλαγή από τους ήπιους τόνους στους πιο δυναμικούς ήταν αρκετά συχνή. Ύστερα από μια τέτοια περιπλάνηση στους κόσμους που αντιπροσωπεύουν τα πραγματοποιημένα όνειρα τόσο των ιδίων όσο και τα δικά μας, θα μπορούσα με μεγάλη ευκολία να πω, πως μοιραία θα μας κατέκλυζε ένα γιγαντιαίο κύμα πνευματικής εξερεύνησης, όπου θα μας έβγαζε από τον λήθαργο και επιτέλους θα μας αφύπνιζε. Η συνέχεια σαφέστατα και ήταν μαγική, με μεγάλες ποσότητες νέων μουσικών μορφών να ταράζουν την ηρεμία κάθε ανθρώπινης ψυχής που βρισκόταν σε εκείνο το χώρο. Κομμάτια όπως το “Sol In The Woods”, “Sol In The Battlefield” και “Anapaest” προξένησαν ποικίλα συναισθήματα. Τα μελαγχολικά πλήκτρα με τις απαλές κιθάρες, που κορυφώνονταν με αισθητά μεγαλειώδη τύμπανα, με ώθησαν να νοσταλγήσω καλοκαιριά που ‘αναθεμάτιζα’ και να συνειδητοποιήσω πως η μνήμη μένει ολοζώντανη και η αισθητική στέκει σε όμοια μοίρα με το έργο νέων ανθρώπων που αγαπούν να τολμούν, και να συγκινούν αισθητικά, βαθύτερα, αληθινά. Δεν έλειψαν από τη setlist το “619” από το album “Music for Imaginary Film #1”, το όποιο θα χαρακτήριζα ονειρικό απόσπασμα από μία ιστορία που προωθεί την κοινωνική μετεξέλιξη και την πρόοδο στη μουσική βιομηχανία, αλλά και το “Perspectivism” από το Album “Pop Nihilism”, ίσως η πιο έντονα δυναμική δημιουργία τους με smooth ήχους, αλλά και με μία έντονη εσωστρέφεια που ερεθίζει το ενδιαφέρον του ακροατή να μπει στα σκοτεινά μονοπάτια των Afformance και να ταξιδέψει παρέα με τις ρομαντικές συνθέσεις τους, που ουσιαστικά δίνουν σε κάθε έργο τους και τις δυο πλευρές την πνευματικής τους κουλτούρας.
Τη μελωδία, αυτό το σπαρταριστό από ζωή δημιούργημα του ανθρωπινού πνεύματος, δεν την κατασκευάζει καμία μηχανή, παρά μόνο ο ανθρώπινος νους σε συνδυασμό με την εσωτερική του αναζήτηση και τα βιώματα. Είναι ένα συμπέρασμα στο όποιο κατέληξα, αφού άκουσα το “Here, Now, A Million Years” με αισθαντικά φωνητικά, παρόλο που αποτελούν μία instrumental μπάντα. Με ξάφνιασαν ευχάριστα με αυτό το κομμάτι, καθώς διέκρινα από το κοινό μία ανεξήγητη εξοικείωση με τη μορφή της μουσικής τους, αλλά και με την προσαρμοστικότητα τους. Επιπλέον, θα ήθελα να προσθέσω πως έγινε μέσο έκφρασης προσωπικών δονήσεων και συγκινήσεων σε μία κοινωνία όπου ο άνθρωπος βιώνει την απολυτή ψυχοσωματική κόπωση, η οποία αμβλύνει την διάθεση του. Δεν έλειπαν, φυσικά, τα “Open Mind” και “Past Forward” από το album “Pop Nihilism”, δύο πολύ δυναμικά κομμάτια, που επιδίωξαν την εκτόνωση μέσα από τους μόνιμα δυναμικούς ρυθμούς του πεντάχορδου μπάσου, αλλά και τα φωνητικά του “Open Mind”. Το αίσθημα της αυτοσυγκέντρωσης, θα έλεγα ότι μου το εξωτερίκευσε το “No Point Return”, καθώς περιεκτικό, όπως ήταν, ανέπτυξε μέσα από τα post/rock στοιχεία του την ψυχική μας ανύψωση και τις ευαισθησίες μας, οδηγώντας με σε μία ανεξήγητη ισορροπία για τα δεδομένα μου. Ένα εξαιρετικό βράδυ με μοναδικές συνθέσεις, ταξιδιάρικες και νοσταλγικές, έκλεισε με το “Christmas Truce”, παρουσιάζοντας μας τον δυναμικό τους χαρακτήρα, αλλά και την πνευματική τους καλλιέργεια, μετουσιώνοντας το εσωτερικό σκότος και την εσωστρέφεια της έναρξης τους σε αισιοδοξία και σε ένα λαμπερό φινάλε, δίνοντας μας «τροφή» για την εξέλιξη του δικού μας πνεύματος.
Εξαιρετικές μουσικές αναζητήσεις με δύο καλλιτέχνες, όπου ο καθένας τους είχε να μας περάσει μοναδικά βιώματα και συναισθήματα. Η ολοκληρωμένη δουλειά των Afformance, οι όποιοι νήχονται στο δικό τους ωκεανό, σε έναν ωκεανό απέραντης πνευματικής καλλιέργειας, μέσα από τη μουσική που επινοούν ολομόναχοι. Δε διστάζουν να ομολογήσουν, μέσα από τη μουσική τους εξέλιξη, την αγανάκτηση του σκοτεινού συναισθήματος και την επιθυμία του να μετουσιωθεί σε φως, να απελευθερωθεί και στο τέλος να ανυψωθεί. Καλλιτέχνες που ασπάζονται από κοινού το σύνθημα ότι η μουσική παιδεία πρέπει να εξαπλωθεί, όχι μόνο στον ανθρώπινο νου, αλλά και στην ανθρωπινή ψυχή, η οποία πλέον πιέζεται από ένα πλέγμα αναγκών που ολοένα διευρύνεται. Κλείνοντας, θα ήθελα να προσθέσω πως το live της Πέμπτης αποτέλεσε για μένα ένα από τα πιο ολοκληρωμένα που έχω δει στη ζωή μου. Με ώθησε στην εξερεύνηση εσωτερικών μονοπατιών. Mε ταξίδεψαν σε προορισμούς του χθες, του σήμερα και του αύριο, σε προορισμούς που ποτέ δε θα μάθω το λόγο που βρέθηκα εκεί, αλλά και το λόγο που έφυγα. Μία μαζική ηχητική ‘επίθεση’ σε ήχους με έντονα στοιχεία από “Blueneck” και “Mogwai”. Ο χρόνος για μένα σταμάτησε τη στιγμή που έβγαιναν από τους ενισχυτές αυτοί οι τόσο μοναδικοί και ανεξήγητοι ήχοι. Αυτό είναι η μουσική!