Η ακατάπαυστη παραγωγή εντυπωσιακών progressive metal albums έχει καταστήσει την Ελλάδα ηγετική δύναμη, από παραγωγικής και δημιουργικής άποψης, στο χώρο. Δυστυχώς, ο θάνατος της δισκογραφίας έχει καταδικάσει σημαντικές κυκλοφορίες στο δρόμο του self-release και της σχετικής αφάνειας.
Τέτοια περίπτωση αποτελεί και το ντεμπούτο των Absinthiana, το οποίο δείχνει τα δόντια του από την αρχή με τη δαιδαλώδη μπασογραμμή του εισαγωγικού “Mood Swings”. Η είσοδος και των υπόλοιπων οργάνων οδηγεί σε μία συναρπαστική σύνθεση που ανοίγει την όρεξη του ακροατή. Δε λείπουν οι εναλλαγές, όπως το βαλσάκι στη μέση του τραγουδιού με το όμορφο solo.
Η ατμόσφαιρα γίνεται πιο σκοτεινή στη συνέχεια με το “Enlighten”. Η συγκινησιακή κορύφωση έρχεται αβίαστα χωρίς τη χρήση τετριμμένων μελό τεχνικών. Μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει η ερμηνεία στα φωνητικά, που εδώ έχουν την καλύτερη παρουσία τους στο δίσκο. Το αντίθετο συμβαίνει στο συναρπαστικό κατά τα άλλα “Tired”. Νομίζω ότι τα growls δεν κολλάνε καθόλου στο ύφος του κομματιού, ενώ τα καθαρά φωνητικά δεν ‘πατάνε’ πάντα πολύ καλά στον τόνο. Το δεύτερο μισό φέρνει στο μυαλό παλιότερους Opeth.
Συνέχεια με το όμορφο αλλά και ερεβώδες “Trashbag” που ξεκινά σε Pain of Salvation / Fates Warning ύφος για να συναντήσει πάλι τους Σουηδούς. Αν δεν παρέμενε το πρόβλημα με τα καθαρά φωνητικά, θα ήταν το καλύτερο του album. Ο τίτλος, όμως, αυτός ανήκει στο μυστήριο “Structural” με τις πολύ όμορφες κιθάρες, αλλά και το μικρό Jazz / Fussion διάλειμμα, ενώ το οργιαστικό φινάλε εμφανίζει την αστείρευτη έμπνευση, αλλά και την τεχνική αρτιότητα της μπάντας.
Το “Mercy”, στη συνέχεια, δείχνει να βγήκε από τα παραλειπόμενα του 10.000 days των Tool και είναι το κομμάτι που μου έκανε τη λιγότερη εντύπωση. Το “To Αn End” στο φινάλε, όμως, δικαιώνει την μπάντα, δημιουργώντας ένα wall of sound που σπάνια θα συναντήσετε σε άλλο ελληνικό δίσκο. Πραγματικά, ο ήχος σε κιθάρες και μπάσο είναι σεμιναριακός, ενώ εδώ τα φωνητικά λειτουργούν άψογα.
Το “Structural” αποτελεί μία εντυπωσιακότατη κυκλοφορία που αξίζει τη στήριξή μας, καθώς οι επανειλημμένες ακροάσεις αλλά και η μουσική απόλαυση είναι εγγυημένα. Η μπάντα, δε, θα μας απασχολήσει σίγουρα στο μέλλον, ενώ ανυπομονούμε να τους δούμε και ζωντανά.