Κυριακή τέλη Ιουλίου και η αντίστροφη μέτρηση για κάποιου είδους διακοπές γίνεται δυσκολότερη και η ζέστη δεν βοηθάει καθόλου. Για καλή μας τύχη όμως, τα φεστιβάλ συνεχίζονται και το Gyftopoulou Street Fest Vol. 4 είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Στο κέντρο του Χαλανδρίου, ωραίες μπάντες, μπυρίτσες, cocktails, καλή παρέα και rock n’ roll.
Ανταπόκριση: Γιώργος Γαζής / Φωτογραφίες: Lina Koshka
Ακριβώς στην ώρα τους κάτω από τον σχεδόν απάλευτο ήλιο, ξεκίνησαν οι Honeybadger. Με ικανοποιητικό κόσμο από κάτω, δεδομένου της ώρας, η alternative rock 4άδα έπαιξε υλικό από το EP τους “The Rain” που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο. Πολύ δεμένοι, με ενέργεια, δουλεμένα φωνητικά, καθαρές κιθάρες και αλήτικα grooves, έπαιξαν για περίπου μισή ώρα, με προσωπικό μου highlight το ομώνυμο “The Rain” και μας ζέσταναν λίγο παραπάνω.
Σειρά είχαν οι Jungle Whisper, ένα ska/reggae σχήμα, πολύ διαφορετικοί ηχητικά από τα υπόλοιπα σχήματα της βραδιάς. Ομολογώ ότι πρώτη φορά τους άκουγα και είχαν πολύ ωραίες ιδέες και ακόμα καλύτερο παίξιμο, αλλά ο ήχος δεν τους βοήθησε. Ήταν αρκετά χαωτικός, με αποτέλεσμα τα κύρια μελωδικά τους στοιχεία, που ήταν τα πλήκτρα και το τρομπόνι, να χαθούν ηχητικά. Παρόλα αυτά, στάθηκαν μια χαρά στη σκηνή, ήταν πολυ δεμένοι, groovy και με πολύ ωραία φωνητικά και μας κούνησαν για περίπου μισή ώρα. Kudos για το Sublime!
Eπόμενοι στην σκηνή, μετά από ένα γρήγορο changeover, ήταν οι The Wrinkled Suits. Ένα ορθόδοξο rock power trio, όπως λένε και οι ίδιοι, με τις εντάσεις στο διπλάσιο από τους υπόλοιπους και ένα τρένο ενέργειας που δεν σταμάτησε ούτε λεπτό. Καλοπαιγμένο rock n’ roll με το σωστό attitude, ξύπνησαν και τον τελευταίο άνθρωπο που ήταν ακόμα στον μεσημεριανό λήθαργο και oι μπύρες ξαφνικά έγιναν περισσότερες. Παίζοντας υλικό από το album τους “Suck The Gun” που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο, μας ζωντάνεψαν για τα καλά για λίγο παραπάνω από μισή ώρα, δίνοντας την σκυτάλη στους Lunatic Medlar.
Οι Lunatic Medlar λοιπόν, μία heavy/experimental rock 4άδα αποτελούμενη από μέλη των Tardive Dyskinesia, Sun Of Nothing και Universe217, ανέβασε κ άλλο το επίπεδο. Πολύ καλός ήχος, πολύ προβαρισμένοι και με θεόβαρες κιθάρες, έπαιξαν υλικό από το album τους “Finely Tuned Machine”, που μοίραζαν δωρεάν. Δεμένο rhythm section, με τον drummer σε πολύ καλή μέρα γενικότερα, έπαιξαν κ αυτοί λίγο παραπάνω από μισή ώρα, κλείνοντας με το “Raining Blood” των Slayer και την εμφάνιση-έκπληξη του vocalist των Sarabante, κάνοντας μας να θέλουμε να αλλάξουμε την πρώτη μπλούζα από τον ιδρώτα.
Την σκηνή, κάθως έδυε ο ήλιος, κατέλαβαν οι Day Oof, η, όπως πολύ σωστά άκουσα, πιο χυδαία μπάντα της Αθήνας. Καθαρόαιμο punk και τρέλα από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, χοροπηδούσαν και κοπανιόντουσαν, ξεκίνησαν τα stage dives, τα crowd surfs, σωσίβια (?) πετούσαν στον αέρα και οι μπλούζες τους έκλεψαν την παράσταση. Καλός ήχος και δεμένο, τέρμα αλήτικο punk για 40 και κάτι λεπτά ήταν ότι καλύτερο για να έχουμε όλη μας την maximum ενέργεια για αυτό που θα ακολουθούσε. Όσοι δεν έχετε δει/ακούσει/ζήσει αυτή την παράνοια, πρέπει. #gamistetous
Και ήρθε η σειρά των Planet Of Zeus. Ο πεζόδρομος είχε γεμίσει για τα καλά και ξεκίνησε να φωνάζει «Σεξ και βία στον πλανήτη Δία» από το changeover. Οι πρώτες νότες του “Unicorn Without A Horn” ακούστηκαν και το break της αρχής του “Vanity Suit” έβαλε όλο τον κόσμο στο groove τους. Ο ήχος αρκετά επίπεδα πάνω και σε ένταση και σε ποιότητα, με τα χιλιόμετρα που έχουν κάνει στην σκηνή να είναι προφανέστατα από το δέσιμο τους και την επικοινωνία τους με το κοινό. Ξεκάθαρο και άρτιο ownage στα φωνητικά από τον Μπάμπη, καθαρότατες και τεράστιες κιθάρες, πολύ ωραίο και γεμάτο ήχο στο μπάσο και τον Σεραφείμ στα τύμπανα σε μεγάλη μέρα, έπαιξαν ένα προσεκτικά διαλεγμένο playlist και από τα 4 albums τους, κρατώντας μας πάντα σε peak ενέργειας, χορού και sing alongs. Το κοινό δεν έχασε ευκαιρία να φωνάζει το στάνταρ πια σύνθημα στα μικρά κενά που υπήρξαν, χορεύοντας ακόμα και πάνω σε κάδους σκουπιδιών, μας έκαναν να ιδρώσουμε πραγματικά για περίπου μία ώρα, με προσωπικά highlights μου το “Macho Libre”, το απίστευτα groovy “Little Deceiver” και το «τελευταίο» “Woke Up Dead” που το τραγούδησε σχεδόν εξ ολοκλήρου ο κόσμος. Και όπως πάντα, κράτησαν το καλύτερο για το τέλος. Encore με “Leftovers” και πόλεμο και έκλεισαν με το “Vigilante” και το solo του Στέλιου στην κιθάρα να ενδυναμώνεται από το χειροκρότημα.
Έτσι τελείωσε το Gyftopoulou Street Festival Vol 4. Summer in the city φάση, πολύ καλή διοργάνωση, ωραίες μουσικές, αλκόολ και χορό και όλα για καλό σκοπό, καθώς μέρος των εσόδων δόθηκε στην Φιλοζωική οργάνωση Χαλανδρίου. Του χρόνου λοιπόν!