Μου αρέσει πολύ να κάνω κριτικές σε δουλειές που δεν άπτονται άμεσα την rock/metal μουσικής. Κι αυτό γιατί η σκληρή μουσική δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της metal, αλλά ένα γενικότερο attitude και μια φιλοσοφία που μεταδίδεται μέσω της μουσικής, είτε αυτή είναι metal είτε όχι. Εδώ, λοιπόν, θα ασχοληθούμε με τους Guerrilla Ghost, ένα duo από το Milwaukee των Η.Π.Α. και την πρώτη full-length δουλειά τους, το “Suicide Notes of the 21st Century”. To ντουέτο αποτελείται από τους Martin Defatte (Volunteer, Tron Jovi) στην παραγωγή και τον Chuck Jones (The Beholder, Import/Exporter) στα φωνητικά.
Αυτό που σου δίνει το album είναι επτά κομμάτια hip-hop/rap και electronica/dub μουσικής με κάποια στοιχεία από rap metal, αλλά δεν θα έλεγα ότι συγκαταλέγεται στο πλαίσιο της metal μουσικής, κυρίως λόγω της απουσίας φυσικών οργάνων. Έχουμε όμως ένα αιχμηρό flow από τον ράπερ, ο οποίος εκφράζει μέσα από τις ρίμες του τους προβληματισμούς του με σαρκαστική και κατηγορητική διάθεση. Από πίσω ο Defatte έχει φτιάξει ένα urban background από samples, synths, wobblers και πολύ low end που κολλάει γάντι στην διάθεση του Jones. Μέσα από μια minimal μουσική προσέγγιση παίρνει προτεραιότητα ο στίχος και το μήνυμα των Guerrilla Ghost, οι οποίοι και επιτυγχάνουν το να ακούσεις καθαρά αυτά που θέλουν να περάσουν στον ακροατή.
Τρία κομμάτια ξεχωρίζουν για μένα. Πρώτο το “Naked on the Internet”, όπου έχουμε την εμφάνιση κιθάρας (μια από τις λίγες στιγμές) που μου θύμισε αρκετά old-school rap/nu metal στοιχεία. Τα άλλα είναι το “My Heart (The Death Threat) και το “Make AmeriKKKa Great Again”. Αυτά τα δύο κομμάτια είναι πολύ δυνατά στιχουργικά και έχουν ένα από τα αγαπημένα μου τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται στον κόσμο της hip-hop/rap: τη χρήση των χάλκινων πνευστών που κάνουν το αποτέλεσμα πολύ μεγαλοπρεπές, επικό και καταιγιστικό.
Θα ήθελα στην επόμενη δουλειά τους να ενταχθούν και φυσικά όργανα σε μεγαλύτερο βαθμό για να αποκτήσει πιο πολύ νεύρο αυτό που κάνουν. Πάντως για όσους τους αρέσει να πειραματίζονται έξω από τα όρια της rock/metal σκηνής, αλλά θέλουν αιχμηρότητα και σληράδα στον ήχο νομίζω θα τους αρέσει να ρίξουν ένα βλέφαρο στο “Suicide Notes of the 21st Century”.