Αισίως στον δεύτερο προσωπικό δίσκο του έφτασε ο αγαπημένος ξανθομπάμπουρας που μέσω των Sonic Youth γαλούχησε μία ολόκληρη γενιά που μεγάλωσε τις τρεις τελευταίες δεκαετίες και που εδώ και έξι χρόνια τραβάει τον δικό του μοναχικό δρόμο, μακριά απο την μπάντα που τον ανέδειξε, αλλά και την γενέτειρα του (μόνιμος κάτοικος Λονδίνου εδώ και κάποια χρόνια).
Η μετα-Sonic Youth εποχή ξεκίνησε με τους Chelsea Light Moving και συνεχίστηκε με το “The Best Day” – εδώ όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, ή αν προτιμάτε πιο κοντινά στο παρελθόν των Sonic Youth. Ξεκινώντας απο το opening track “Exalted” που σε καλοπιάνει με το μελωδικό ξεκίνημα, εξελίσεται σ’ ένα αργόσυρτο ξέσπασμα που θυμίζει λιγάκι Swans και απο το 7:40 οι μελωδίες επιστρέφουν και μπαίνει η φωνή του Thurston. Στο ίδιο ύφος περίπου κινούνται και τα υπόλοιπα τέσσερα τραγούδια του δίσκου, με διάρκειες απο 6 έως 12 λεπτά και με το αστείρευτο συνθετικό και κιθαριστικό ταλέντο του ψηλού να ξετυλίγεται σε κάθε ακρόαση του δίσκου. Ξεχωριστή μνεία αξίζει και το υπόλοιπο team που παραμένει το ίδιο με του “The Best Day”, δηλαδή τον James Sedwards των Chrome Hoof στις κιθάρες, την Debbie Gorge (My Bloody Valentine) στο μπάσο και τον παλιόφιλο και συνεργάτη του Thurston απο την εποχή των Sonic Youth Steve Shelley στα τύμπανα.
Το “Rock n Roll Consciousness” που διαθέτει μέσα του την κιθαριστική φιλοσοφία των παλιών, καλών Sonic Youth και τις ιδανικές αντιθέσεις ανάμεσα στη μελωδία και τον θόρυβο, ολα τους ποτισμένα με την ωριμότητα που διακατέχει πλέον τον 59χρονο μουσικό. Ενας εξαιρετικός δίσκος απο μία αυθεντική rock n’ roll συνείδηση. Αυτό ήταν πάντοτε κι αυτό παραμένει ο Thurston. Ευτυχώς για μας.