Η έλευση των προπατόρων του Ευρωπαϊκού power-doom έριξε κατά πολύ τη θερμοκρασία του ανοιξιάτικου βραδιού ανεβάζοντας όμως παράλληλα τις προσδοκίες των εκατοντάδων οπαδών που παραβρέθηκαν στην παρουσίαση ολόκληρου του κλασικού τους album ”Nightfall”, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 30(!) ετών από την κυκλοφορία του.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξενικουδάκης / Φωτογραφίες: Δέσποινα Σταματάκη (περισσότερες εδώ)
Την βραδιά άνοιξαν οι Sorrows Path, μια μπάντα πολύ κοντινή στον ήχο των headliners, με εμπειρία τόσο δισκογραφική, όσο και συναυλιακή. Παρουσίασαν κυρίως τραγούδια από τον τελευταίο τους δίσκο “Doom Philosophy”, χωρίς να λείπουν οι αναφορές και σε παλαιότερο υλικό τους. Με σύμμαχο τους τον πολύ καλό ήχο στάθηκαν επάξια στο σανίδι κερδίζοντας το κοινό. Η βραδιά μάλιστα είχε και ιδιαίτερη σημασία για αυτούς, καθώς ήταν η τελευταία εμφάνιση με τον drummer τους ο οποίος αναχωρεί για Κύπρο.
Στις 21:30 ακριβώς ακούστηκε από τα ηχεία το εισαγωγικό “Gothic Stone” μοιράζοντας ρίγη συγκίνησης στο ακροατήριο του μισογεμάτου Piraeus 117 Academy. Η μπάντα έκανε δυναμική είσοδο με το “The Well of Souls” και για το επόμενο 45λεπτο απέδωσε ύμνους όπως τα “At the Gallows End”, “Samarithan” και “Dark Are the Veils of Death”. Το έργο τους προς την κατάκτηση του κοινού βοηθήθηκε από το σπουδαίο υλικό που περιέχεται στο album, το οποίο αποτελείται μόνο από αριστουργήματα. Τα ορχηστρικά ιντερλούδια “Codex Gigas” και “Marche Funèbre” αλλά και το outro “Black Candles” ακούστηκαν προηχογραφημένα.
Μικρή αποχώρηση και επιστροφή των Candlemass για μια αναδρομή στον πλούσιο κατάλογο τραγουδιών τους, τα οποία προέρχονταν όλα από το 1989 και παλαιότερα. Ακούσαμε ύμνους όπως τα “Dark Reflections” και “A Cry from the Crypt”ενώ, όπως πάντα, το κλείσιμο στο encore ανήκε στο θρυλικό “Epicus Doomicus Metallicus” με τα “Crystal Ball” και “Solitude” να κλείνουν ιδανικά την εμφάνιση.
Στα τεχνικά της βραδιάς πρέπει να αναφέρουμε ότι ο ήχος ήταν γενικά καλός αν και λίγο ασαφής σε σημεία. Ο ογκόλιθος Jan Lindh στα τύμπανα στήριξε άψογα το υλικό σε συνεργασία πάντα με τον τεράστιο Jörgen Sandström (Grave, Entombed, Krux) στο μπάσο, καθώς ο αρχηγός Leif Edling δεν ακολούθησε ούτε αυτή τη φορά. Ο Mats Levén περιοδεύει πλέον πέντε χρόνια με το συγκρότημα και έχει ενσωματωθεί άψογα, αποδίδοντας με επαγγελματισμό υλικό από όλες τις συνθετικές περιόδους. Η αλήθεια είναι πως ακούστηκε λίγο κουρασμένος σε σχέση με την προηγούμενη εμφάνισή τους πριν 14 μήνες. Κατάφερε όμως να το αντισταθμίσει με την έντονη σκηνική του παρουσία. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα μας επισκεφτούν να φέρουν στις αποσκευές τους νέο υλικό.