Ποιός διάολο είναι ο Karl Hector; Τι πάει να πει Malcouns; Τι δουλειά έχει η κόρη του ιδρυτή των Embryo στο Mοναστηράκι; Kraut ή afrobeat; Τελικά έβρεχε ή ψιχάλιζε; Αυτά και άλλα πολλά προσπαθήσαμε να απαντήσουμε το βράδυ της Παρασκευής στο Death Disco.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (περισσότερες εδώ)
Με τις πόρτες να ανοίγουν λίγο μετά τις 21:00, και με το “Monolith of Phobos” των Claypool Lennon Delirium να παίζει σε λούπα μέχρι τις 22:00 (περίεργη φάση) η προσέλευση του κόσμου για την εμφάνιση των Karl Hector & the Malcouns ήταν επιεικώς απογοητευτική. Αν και ο καιρός είχε τα ψυχολογικά του εκείνη τη βραδιά, δεν εξηγούσε με τίποτα την αμήχανη εικόνα δεκαπέντε ατόμων που περιφέρονται άβολα σε έναν συναυλιακό χώρο. Για καλή (;;;) μας τύχη, η κατάσταση άλλαξε μέσα σε λίγη ώρα, όπου γύρω στα 30 – 40 άτομα ακόμη αποφάσισαν να τονώσουν απότομα την μικρή παρέα μας. Το αποτέλεσμα αυτής της υπόθεσης ήταν πως η αναμενόμενη μπάντα κατέληξε αισίως επί σκηνής γύρω στις έντεκα παρά κάτι. Οκ, ήταν λίγο σκληρό αν περίμενες απ’ τις εννέα, αλλά αυτά είναι για τους γκρινιάρηδες…
Ευτυχώς, ο JJ Whitefield (Karl Hector) και οι Malcouns του, δεν άφησαν κανέναν να φύγει με παράπονο. Το playlist που ακολούθησαν είχε μέσα του τα πάντα. Αυτοσχεδιαστικές ψυχεδέλιες για αρχή, afrobeat ρυθμούς (με τo “Followed Path” να έχει την τιμητική του), υπνωτικές μπασογραμμές, Krautrock με fusion Jazz ξεσπάσματα, διασκευή Embryo σε ελεύθερη εκτέλεση (η συμπαθέστατη Marja στα πλήκτρα είναι κόρη του Christian Burchard), και μας έστειλαν σπίτια μας με δυο funk κεραυνούς. Μια χαρά φάση δηλαδή.
Ορεξάτοι, χαλαροί και επικοινωνιακοί, αγνοώντας το άβολο αρχικά κλίμα, οι Malcouns έδειχναν να το διασκεδάζουν και παρέα τους και ο κόσμος. Ίσως αρχικά μέχρι να μας “βρουν” να υπήρχε μια παγωμάρα, αλλά μέσα σε λίγο χρόνο τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Το groove τους, όσο και να προσπαθήσεις να το αποφύγεις θα σε κουνήσει στο λεπτό. Τα solos στην κιθάρα και τα πλήκτρα ήταν αυτά που μάλλον κέρδισαν τις εντυπώσεις, Και τα λαθάκια τους τα κάνανε, αλλά χαλάλι.
Οι Karl Hector & the Malcouns είναι ωραίοι τύποι και υπηρετούν τις εμμονές τους μια χαρά. Αν τους λείπει κάτι αυτό μάλλον θα ήταν μια καλή “σπρωξιά” σε πιο mainstream λημέρια. Αν ξανακάνουν τη βόλτα τους προς τα μέρη μας, αξίζει τον κόπο να τους τσεκάρεις.