Βρισκόμαστε στο 6ο Music Highway Festival, και περί τις εννέα και μισή μας καλωσορίζουν οι Drunken Gramophone.
Aνταπόκριση: Σοφία Μηλιώνη / Φωτογραφίες: Χρήστος Λεμονής
Το lo-fi rock ‘n’ roll ντουέτο του Θοδωρή Ταλαμάγκα στην κιθάρα, και του Ορέστη Πετικού στα drums, ζέσταναν τη βραδιά με κομμάτια από το πρόσφατο EP τους, ανταποκρινόμενο στον απαιτητικό και άχαρο ρόλο της opening band με τον άρτιο ήχο τους. Ένα τεχνικό πρόβλημα στα μέσα της εμφάνισής τους δεν τους πτόησε διόλου, ενώ μας τράταραν και γλυκάκι από White Stripes.
Τους διαδέχονται οι The Big Nose Attack, τα δύο αδέρφια Βoogieman (κιθάρα, φωνή) και Little Tonnie (τύμπανα) με τη χαρακτηριστική τους άνεση, οι οποίοι μπόλιασαν την ατμόσφαιρα με τα blues groovαρισμάτά τους και γεμίζοντας το stage με ατίθασα 70’ς rock riffs. Το δικό τους δωράκι ήταν το “Foxy Lady” των The Jimi Hendrix Experience.
Οι διοργανωτές του φεστιβάλ, οι Mr. Highway Band, πρώτη φορά με την ιδιότητα των headliners, με μια μικρή καθυστέρηση για το soundcheck ανεβαίνουν στη σκηνή προκειμένου να μας παρουσιάσουν τον τρίτο κατά σειρά δίσκο τους (“The Rebel Artist”), πλαισιωμένοι από ένα σωρό guest εμφανίσεις. Κατά τη διάρκεια ενός δίωρου σχεδόν set μας χάρισαν ένα μυσταγωγικό ταξίδι στην μουσική ιστορία της Αμερικής αποτελούμενο από ένα συνονθύλευμα οργάνων (πιάνο, τσέλο, τρομπέτα, κιθάρα, βιολί, μουσικό πριόνι, φυσαρμόνικα, κρουστά) συνοδευόμενων από μαγευτικά φωνητικά -και δεύτερα γυναικεία-, τα οποία κάθε άλλο παρά υπερφόρτωναν τη συνολική εικόνα, αλλά αντιθέτως δημιουργούσαν μια υπέροχη υπερδιέγερση, χωρίς εντούτοις να χάνεται το rock υπόβαθρο του ήχου.
Αφού λοιπόν ακούσαμε στο πρώτο μέρος τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια του νέου δίσκου, που έκλεισε με το “Time Machine”, ακολουθεί το δεύτερο part, με τραγούδια των δύο πρώτων albums ανάκατα με επιλεγμένες διασκευές – εξαιρετική η εκτέλεση του “Turn The Page”, που βρισκόταν κάπου ανάμεσα σε αυτήν του Bob Seger και των Metallica. Μια γοητευτική μουσική διαδρομή που τα είχε όλα- από ηλεκτρισμό στα πιο ανεβαστικά country κομμάτια μέχρι μελαγχολία στα πιο ακουστικά μέρη (τι υπέροχο κομμάτι το “Train to North”). Για το encore- η ώρα λίγο πριν τις 02:00! -το “Which Side Are You On”, ως επισφράγισμα του ευαισθητοποιημένου στίχου που διακρίνει τη μπάντα.