Buioingola: σκοτάδι στον λαιμό, η ακριβής μετάφραση από τα Ιταλικά. Και ακριβώς αυτό σε κάνει να νιώθεις αυτή η μπάντα όταν την ακούς. Το ντουέτο των Ντιέγκο και Τόμας, κιθάρα\φωνητικά και drums αντίστοιχα, 5 χρόνια μετά από την παρθενική τους εμφάνισή στην μουσική σκηνή της γείτονας χώρας, επανέρχονται με ένα νέο album, με τον τίτλο “Il Nuovo Mare”, στο οποιό ακούμε 7 κομμάτια περίπου 34 λεπτά στο σύνολό τους.
Και αυτό που ζω τώρα εγώ αγαπητέ αναγνώστη είναι πολύ βαρύ και επίπονο. Διότι βρίσκομαι αντιμέτωπη με την ανεπάρκεια και ανικανότητα να εκφράσω τί πραγματικά θέλω για να περιγράψω αυτόν τον δίσκο. Η γλώσσα δεν είναι ούτε τόσο δυνατή, ούτε τόσο εξελιγμένη για να με βοηθήσει να σου μεταφέρω πώς με κάνει να νιώθω η μουσική αυτή. Αλλά θα προχωρήσω στο εγχείρημα ούτως ή άλλως.
Το “Il Nuovo Mare”, άκρα κινηματογραφικό σε ύφος, αποτελεί εξαιρετικό παράδειγμα του πώς μπορείς να ενδωματώνεις ερεθίσματα άλλων προγενέστερων μουσικών καλλιτεχνών, διαφορετικών ειδών, και το αποτέλεσμα να ξεπερνά όλες τις προσδοκίες. Εξαιρετικό το ντουέτο των Ιταλών στις συνθέσεις των κομματιών – από βαριά riffs και επιβλητικά effects μπορεί να μας πάνε σε ήρεμες post-punk μελωδίες τόσο αβίαστα που νιώθεις ο ίδιος εξύψωση – κάτι να σε παρασέρνει κάπου που δεν γνώριζες ότι υπάρχει.
Οι Buioingola είναι ένα μαύρο σχήμα, μέσα στον ατμοσφαιρικό λυρισμό τους. Δείχνουν αμέσως την δεινότητά τους και στα βίαια ξεσπάσματα και στην νηνεμία. Η μουσική τους πολύπλευρη και πολυποίκιλη, δεν κατηγοριοποιείται θαρρώ με τίποτα. Και θα ήταν τουλάχιστον αστείο και μικροπρεπές να μπεις στην διαδικασία. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι τα distortions είναι απολαυστικότατα, σε περικλύουν και σε μεταφέρουν στα βάθη της θάλασσας στα ελέη των ρευμάτων.
Το “Il Nuovo Mare” είναι για τον δεινό ακροατή πρώτα από όλα που δεν ακούει μόνο όσες μπάντες χωράνε σε ένα συγκεκριμένο στενό κουτάτι. Το “Il Nuovo Mare” είναι για τον ακροατή που θέλει κάτι πρωτότυπο στο στον σκοτεινό ήχο. Το “Il Nuovo Mare” το ακούω από τότε που το έβαλα να παίζει, συνέχεια σε επανάληψη. Από ότι βλέπω, θα το ακούω σε λούπες για μέρες. Ελπίζω και εσείς το ίδιο. Είναι από τις απειροελάχιστες μπάντες που με πείθουν κάθε φορά πως τελικά η φάση δεν έιναι μόνο blast beats και tremolos και δεν ξέρω ‘γω τί. Οι Buioingola κάνουν περήφανη την Ιταλική σκηνή.