Είσαι ‘πάνκης’; Βαρέθηκες να βλέπεις παντού “καταραμένους”; Δεν μπορείς άλλο τα punk, που είναι punk στο σκληρό πυρήνα τους αλλά τελικά είναι ψιλο-χοντρο-metal; Βαρέθηκες να βλέπεις κατοίκους βορείων και νοτίων προαστίων με ιδιωτικό security στην αυλόπορτα να σκάνε πεντοχίλιαρα για ηχογράφησεις και μετά να σκουπιδιάζουν τη ποιότητα στις μίξεις για να ακούγεται η φάση τους true; Όχι άλλα μπάσα, φέρτε μου πρίμα; Τέρμα πια στο μπαμπαδοεπιδοτούμενο DIY trve kvlt crust hardcore metallic blackened math παθ τσαφ πανκ [sic];
Τότε σου έχουμε τη λύση από την αρχοντικιά των Κυκλάδων. Στο πέλαγο που οι ποιητές αγάπησαν και οι μεθυσμένοι τουρίστες αγάπησαν ακόμα περισσότερο, ο Ηλιάτορας φώτησε τα τρία παιδιά αυτά, που ξεκίνησαν για μηχανικοί και κατέληξαν να “κατουράνε και λίγο”, και έφτιαξαν μια μπάντα που ονομάστηκε The Pisstons. Μετά από αρκετά χρόνια ύπαρξης, ένα σεβαστό αριθμό από live εμφανίσεις, κάτι single-ακια από δω και κάτι χύμα από κει, το πήραν απόφαση και βγάλανε τον πρώτο δίσκο τους “In Crisis”. Με επιρροές από μπάντες που όλοι δηλώνουν αλλά κανείς δεν έχει, όπως Dead Kennedys, Off! και The Stooges, μας πετανε στη μουρη παλιό καλό rock n’ roll punk, με μικρά κομμάτια που μιλάνε στη ψυχή, στίχους που αντικατοπτρίζουν τη σύγχρονη Ελλάδα της κρίσης και γενικότερα… ΠΑΝΚ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ ΝΤΑΚΑ ΝΤΑΚΑ ΜΠΟΥΜ ΜΠΟΥΜ, χωρίς πολύ ανάλυση.
Φροντίστε να πάτε στα επόμενα live τους και να παίξετε καμιά σφαλιάρα αντί να τρέχετε στα “πιο σκληρα ακόμα” και να επιδεικνύετε τα τατουάζ σας με σταυρωμένα χέρια όπως συνηθίζετε τελευταία.