Κλασσικό extreme metal live στο Κύτταρο, από αυτά που αγαπάμε. Ωραίος ήχος, ψημένος κόσμος, δικές μας μπάντες, ό,τι πρέπει για ένα νωχελικό βράδυ Κυριακής.
Ανταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Αγγελίνα Θαλασσινού (περισσότερες εδώ)
Αρχή με τους Necrochakal και το αβυσσαλέο τους blackίζον death δε νομίζω να άφησε κανέναν παραπονεμένο. Από τα βαμμένα μούτρα μέχρι τα κόκκαλα στο λαιμό του εμβληματικού frontman, όλα ήταν ακριβώς όπως έπρεπε να είναι! Από κάτω πανικός, από πάνω σκοτωμός, η μπάντα δεν έχανε πουθενά και ο κόσμος το ευχαριστιόταν με την ψυχή του! Η διασκευή σε “Outreak of Evil” όπως καταλαβαίνετε ήταν αναμενόμενη συνέχεια σε μια τέτοια μπάντα και αυτό είναι κοπλιμέντο!
Συνέχεια με παλιούς καλούς Death Courier, και συνεπώς, ναι, παλιό καλό death metal. Με το ένα πόδι στο thrash, με τρεις ανθρώπους πάνω στη σκηνή – ακριβώς όσους χρειάζεται δηλαδή – και με έναν living history frontman, οι Πατρινοί είναι η ενσάρκωση του death που τα έχει βρει με τον εαυτό του. Ο ορισμός της cool μπάντας, πραγματικά δε χορταίνεις να τους βλέπεις. Και άσε τον τραγουδιστή να γκρινιάζει ότι πενηντάρισε και κουράζεται και τέτοια, μακάρι να είχαν όλοι την ψυχή του.
Κορωνίδα στην βραδιά η εμφάνιση των Dead Congregation και πραγματικά ό,τι και να γράψω εδώ θα είναι μάλλον λίγο. Μιλάμε για μια μπάντα αψεγάδιαστη τόσο σε επίπεδο απόδοσης, όσο και σε επίπεδο σύνθεσης. Και ναι, ξέρω ότι όταν κάνουμε ανταπόκριση σε ζωντανή εμφάνιση το ζητούμενο είναι το πρώτο και όχι το δεύτερο, αλλά με τους Dead Congregation πραγματικά δε γίνεται να μην μιλήσεις για σύνθεση, γιατί ο τρόπος που χτίζουν πειστικότατες ατμόσφαιρες χωρίς πλήκτρα και χωρίς προηχογραφημένα μέρη είναι απλά εντυπωσιακός! Χωρίς πολλά λόγια με τον κόσμο, με μεγάλης έκτασης κομμάτια να εναλλάσσουν συνεχώς έρποντα, θρηνητικά μέρη με αδυσώπητα βάρβαρα περάσματα, οι Dead Congregation βύθισαν τον κόσμο σε ένα σχεδόν εφιαλτικό trip χρησιμοποιώντας τη μουσική τους και μόνο. Αλήθεια, πόσες «ατμοσφαιρικές» μπάντες μπορούν να το κάνουν αυτό;