Οι Overkill είναι μια μπάντα που δε γέρασε ποτέ. Παίζουν ασταμάτητα λυσσαλέο thrash εδώ και 37 χρόνια, δίνοντας σταθερά στους οπαδούς τους κυκλοφορίες από πολύ καλές έως καταπληκτικές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τελευταίας κατηγορίας ήταν το “White Devil Armory” του 2014. Στο φετινό τους album αρχίζουν να δείχνουν μικρά δείγματα κούρασης.
Η αλλαγή γίνεται αισθητή από τα πρώτα τρία κομμάτια που είχαν γίνει διαθέσιμα μέσω διαδικτύου και το στοιχείο που είναι εμφανώς διαφορετικό είναι τα riffs. Οι ταχύτητες, κατά μέσο όρο, έχουν πέσει, αλλά και τα μουσικά θέματα έχουν απλοποιηθεί σημαντικά, αντλώντας έμπνευση από το NWOBHM, με αποτέλεσμα το album να θυμίζει παλιές Αμερικάνικες thrash κυκλοφορίες. Αυτό δε θα ήταν μια αρνητική εξέλιξη αν κάθε riff-άκι που ξεπετάγεται δε θύμιζε έντονα κάτι που έχουμε χιλιο-ακούσει σε κλασσικούς δίσκους των Metallica, Anthrax, Megadeth κ.λ.π.
Υπάρχουν, βέβαια, στοιχεία που αναζωπυρώνουν κατά διαστήματα το ενδιαφέρον του ακροατή. Το πρώτο και σημαντικότερο εξ’ αυτών είναι η απόπειρα του Bobby “Blitz” Ellsworth να τραγουδήσει σε κάποια σημεία με καθαρή φωνή και μάλιστα επιτυχημένα. Τέτοια παραδείγματα έχουμε στα τραγούδια “Mean, Green, Killing Machine” και “Shine On”. Το τελευταίο είναι απ’ τις καλύτερες συνθέσεις του δίσκου, ενώ το μεσαίο section με την καθαρή φωνητική γραμμή μου θύμισε Queensrÿche! Το δεύτερο στοιχείο που προσδίδει ένταση είναι το ψυχωμένο παίξιμο του Ron Lipnicki στα τύμπανα, το οποίο, αν και απλοποιημένο σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά τους, παραμένει πορωτικό.
Το album κάνει μια μικρή κοιλιά στο μέσο του με τα μέτρια “The Long Road” και “Let’s All Go to Hades”, για να επιστρέψει δυναμικά με το groovy “Come Heavy” και το γρήγορο “Red White and Blue”. Ακολουθεί το κλασσικό Overkill κομμάτι “The Wheel” και το φινάλε έρχεται με το -πιο επικό NWOBHM πεθαίνεις- ομώνυμο κομμάτι του δίσκου που μάλλον είναι και το καλύτερο.
Το “The Grinding Wheel” είναι ένα καλό album. Είναι, όμως, κι ένα σκαλί κατώτερο από τις τελευταίες κυκλοφορίες τους. Δε θα εκθέσει τους δημιουργούς του, αλλά δε θα τους οδηγήσει και ψηλότερα.