Χειμωνιάτικη Κυριακή, κρύο και το μέταλ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ακραίο μέταλ θα έλεγε κάποιος. Ωραία κλασικά αγαπημένα πράγματα. Από νωρίς λοιπόν βρισκόμαστε στο MODU στο Μεταξουργείο, γιατί έχουμε και τέσσερις μπάντες μπροστά μας!
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Αγγελίνα Θαλασσινού (περισσότερες εδώ)
Πρώτοι, τηρώντας το χρονοδιάγραμμα κατά γράμμα, ανεβαίνουν στη σκηνή οι Overcliff. Κινούμενοι σε death/back μονοπάτια, με κάποια από τα μέλη να θυμίζουν παλαιότερους Ghost -καθώς ήταν με κουκούλες στη σκηνή- και με έναν τραγουδιστή σε πολύ καλή φόρμα ήταν ό,τι πρέπει για την έναρξη της βραδιάς. Ωραίο στήσιμο και γενικότερη αισθητική, με ελάχιστη κινητικότητα που προσέδιδε έναν αέρα μυστηρίου συνοδευόμενο από αρκετά ενδιαφέρουσες συνθέσεις (στο δεύτερο κομμάτι είχαν ενα θέμα που ήταν από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα εκείνη τη μέρα).
Με το κλασικό διάλειμμα για τα απαραίτητα, το “superband” που ονομάζεται Foray Between Ocean παίρνει θέση on stage. Με το πολύ καλό “Depression Neverending” στις αποσκευές τους και με αρκετά έμπειρα μέλη στη σύνθεσή τους, δεν δυσκολεύονται καθόλου να “τα σπάσουν” για τα περίπου 40 λεπτά που κράτησε το set τους. Με το frontman τους, Jon Toussas, να κλέβει εν μέρει την παράσταση καθώς “αλώνιζε” τη σκηνή σχεδόν ασταμάτητα αλλά και με την υπόλοιπη μπάντα να πιάνει υψηλά επίπεδα απόδοσης κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου που είχε σχεδόν γεμίσει τον χώρο από νωρίς.
Επόμενοι στη σειρά, η αλλαγή της τελευταίας στιγμής της βραδιάς, οι AmongRuins, η χρυσή αλλαγή μάλλον καθώς μπήκαν με γκολ από τα αποδυτήρια. Κάπου εδώ κόβω τις αθλητικές αναφορές και αρχίζω τις μουσικές. Εξαιρετική μπάντα. Εξαιρετική απόδοση, εξαιρετικές συνθέσεις και προσωπικά το group εκείνης της βραδιάς που γυρνώντας σπίτι τους έβαλα να παίζουν και θα τους σύστηνα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Φάνηκαν να το διασκεδάζουν ιδιαίτερα και μαζί τους και όλοι όσοι βρισκόμασταν εκεί. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να βάλω μια ταμπέλα, θα έλεγα ότι παίζουν ένα είδος μελωδικού death με heavy περάσματα και στιγμές τύπου Machine Head. Μεγάλη ταμπέλα αλλά έτσι είναι!
Όπως έχω ξαναπει, το να πρέπει να γράψεις για συγκρότημα που αποτελείται από φίλους σου τα πράγματα δυσκολεύουν αρκετά. Αν δεν καταλαβαίνετε τους λόγους χρειάζεστε φίλους. Ή συγκροτήματα. Οκ σταματάω. Όταν λοιπόν αυτή η μπάντα είναι οι Daylight Misery το έργο σου γίνεται αυτόματα εύκολο γιατί κάθε φορά είναι πάρα πολύ καλοί. Όλοι σε μεγάλα κέφια, με πρωτεργάτη φυσικα το frontman τους, Βασίλη Μάζαρη, ο οποίος δε σταμάτησε να μιλάει, να αφιερώνει κομμάτια και να εμψυχώνει το κοινό (ΠΑΜΕ ΡΕ!). Κάπου στη μέση της εμφάνισης, άνοιξε και το μοναδικό pit της βραδιάς με το0 “Human Pollution” να ακούγεται απο τους Misery. Επιλογές κομματιών κυρίως απο το “The Great Absence” με τον Sverd των AmongRuins να ανεβαίνει στη σκηνή για τον “Θλιβερό Χειμώνα” με τα φωνητικά του να απογειώνουν ακόμα περισσότερο το κομμάτι. Τα τρία τρααγούδια από το επερχόμενο, άτιτλο ακόμα album ακούστηκαν πάρα πολύ καλά και μας έκαναν να ανυπομονούμε για την κυκλοφορία του. Εις το επανειδείν λοιπόν!