Η Έλενα Κουμπαράκη μίλησε με τους ‘δικούς μας’ Amniac, λίγες μόλις ημέρες πριν την επίσημη παρουσίαση του νέου τους δίσκου στο Αθηναϊκό κοινό, σχετικά με το “Matriarch”, το επερχόμενο live τους και την εγχώρια σκηνή.
Πείτε μας λίγα λόγια για τους Amniac. Πως χαρακτηρίζετε το είδος σας και πείτε μας τυχόν διαφορές με το παρελθόν τόσο από άποψη ήχου όσο και line up (αν υπάρχουν).
Θεωρητικά ανήκουμε στο doom ιδίωμα. Ο πρώτος δίσκος είναι πιο sludge, τώρα νομίζω πως έχουμε μία πιο post προσέγγιση. Από την αρχή ως και τώρα τα ¾ ήμαστε οι ίδιοι, οι μόνες αλλαγές έχουν γίνει στη θέση του μπάσου που πλέον έχουμε τον Λόγκαν, ο οποίος κάνει και τα καθαρά φωνητικά.
Ποιες είναι οι κύριες επιρροές σας όσον αφορά την μουσική και τους στίχους των κομματιών σας;
Δηλώνουμε πολύ μεγάλοι οπαδοί των Black Sabbath και έχουμε και τεράστια αγάπη στους Gojira. Επίσης εκτιμάμε πολύ και μπάντες που είναι πιο κοντά στο ύφος μας όπως οι Isis, Cult of luna, Amenra…
Όσον αφορά το νέο σας album, με τίτλο “Matriarch”, πόσο καιρό το δουλεύατε και τελικά πιστεύετε πως καταφέρατε να βγάλετε προς τα έξω αυτό που είχατε αρχικά κατά νου;
Από την μέρα που ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις μέχρι και την μέρα που κυκλοφόρησε, πέρασε σχεδόν ένας χρόνος. Νομίζω πως αυτήν την φορά καταφέραμε να βγάλουμε αυτό ακριβώς που είχαμε στο μυαλό μας.
Σε ποιούς απευθύνεται το “Matriarch”;
Σε όποιον μπορεί να το εκτιμήσει, ανεξαρτήτως ταμπελών.
Στο επερχόμενο live σας, την Παρασκευή στο Death Disco, που είναι στην ουσία το επίσημο release του δίσκου σας, τι πρέπει να περιμένει το κοινό σας;
Πολύ ιδρώτα, το καινούριο album ολόκληρο, κάποια παλαιότερα κομμάτια μας και ίσως, και μετά από πολύ καιρό, και μία διασκευή.
Ποιές είναι οι επόμενες κινήσεις των Amniac; Θα βγει κάποιο video clip, προετοιμάζετε κάποια περιοδεία ή θα μπείτε αμέσως στην διαδικασία δημιουργίας νέων κομματιών;
Πλάνα για video clip δεν έχουμε ακόμα. Κάτι κοιτάμε για μία ελληνική περιοδεία. Το κομμάτι της σύνθεσης κομματιών είναι κάτι που δε το πιέζαμε ποτέ, πάντα μας ερχόταν από μόνο του.
Πείτε μας λίγα λόγια για το artwork του album. Ποιός το επιμελήθηκε, ποιανού ήταν η αρχική ιδέα και πως αυτή εξελίχθηκε;
Το concept του δίσκου έχει να κάνει με την πατριαρχική καταπίεση και τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία και την μαγεία. Αυτή μας την ιδέα την δώσαμε στον Πανόκα (a.k.a. Bewild Brother) με τεράστια εμπιστοσύνη και βγήκε αυτό που βλέπετε.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι το εγχείρημα της δημιουργίας ενός δίσκου στην Ελλάδα της κρίσης και της εξαθλίωσης; Θεωρείτε ότι υπάρχουν αρκετοί υποστηρικτές ώστε να κρατιέται η σκηνή εν ζωή;
Στην χώρα που ζούμε, το να παίζεις μουσική είναι ένα πολύ ακριβό χόμπι. Όταν καταλάβεις ότι τουλάχιστον οικονομικά δε πας πουθενά, τότε θα αρχίσεις να περνάς πραγματικά καλά, γιατί το κοινό στην Ελλάδα είναι πολύ ψαγμένο και οι μπάντες όλο και καλύτερες.
Τέλος, υπάρχουν κάποια credits που θα θέλατε να δώσετε σε ανθρώπους που ενδεχομένως συνέβαλλαν στην παραγωγή του δίσκου;
Τον Διονύση Μαρακάκη και τον Λουκά Λυμπέρη από το Prova Studio για την εγγραφή και την μίξη, τον Brad Boatright του Audiosiege studio για το mastering, τον Bewild Brother για το artwork τις φωτογραφίες και άλλα πολλά, τα παιδιά από Fuzz Ink για την επιμέλεια του CD, τον Θανάση (Gzeus) για τα φωνητικά του στο “Huntress Virgin Goddess” και τον Δημήτρη Κότση που μας βοηθάει στο να το προωθήσουμε.
Κλείνοντας την συνέντευξη θα ήθελα να μοιραστείτε ένα motivational quote που σας αντιπροσωπεύει. Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και εύχομαι ένα πολύ επιτυχημένο performance!
Κάποια στιγμή, για τον πρώτο μας δίσκο, κάποιος είχε γράψει “sick music for irregular people” και νομίζω είναι ωραίο. Ευχαριστούμε πολύ!