Η ώρα της “κρίσιμης” δεύτερης κυκλοφορίας έφτασε για τους False Coda, και μάλιστα με σημαντική αλλαγή στη θέση του τραγουδιστή, καθώς το δύσκολο έργο ανέλαβε ο Στέφανος Ζαφειρόπουλος, ο οποίος κάνει πολύ καλή δουλειά εδώ, παίρνοντας το παιχνίδι πάνω του. Η σημασία που έχει δώσει η μπάντα στο input του νέου frontman φαίνεται ξεκάθαρα από το πόσο “μπροστά” έχουν μιξαριστεί τα φωνητικά.
Μετην αναπαραγωγή των πρώτων λεπτών του “Throne Of Blood” στα ηχεία του υπολογιστή (δυστυχώς είχαμε μόνο δικτυακή πρόσβαση στο υλικό) έγινε σαφές πως το ισοζύγιο της μπάντας ισορροπεί μεταξύ progressive και power metal, ρέποντας ως επιρροή πότε προς τους Dream Theater και πότε προς τους Symphony X και τους ύστερους Savatage. Οι συνθέσεις δε, φαίνονται δουλεμένες στη λεπτομέρεια.
Χαρακτηριστική είναι η ικανότητα της μπάντας να δημιουργεί όμορφες αξιομνημόνευτες μελωδίες στα ρεφρέν με χαρακτηριστικά παραδείγματα το προαναφερόμενο εναρκτήριο τραγούδι αλλά και τα “Moral Compass” και “Flickering Lights”. Η εκτελεστική δεινότητα της ρυθμικής ομάδας των Ανδρέα Μήλιου και Νίκου Πόγκα μεταδίδει με ευκολία την ποικιλομορφία του groove στον ακροατή σε τραγούδια όπως τα “New Paradigm” και “Monolith”. Το τελευταίο αποτελεί και την πιο “σκοτεινή” στιγμή του album, ενώ περιλαμβάνει και την guest συμμετοχή του Jeff Loomis (Arch Enemy, ex-Nevermore) σε ένα solo. Πρέπει επίσης να αναφέρουμε εδώ την πολύ καλή και κυρίως ενδιαφέρουσα σολιστική δουλειά των Λευτέρη Καπετάνιου και Βασίλη Μήλιου, σε πλήκτρα και κιθάρα αντίστοιχα, που χρωματίζει τα κομμάτια χωρίς να κουράζει τον ακροατή.
Το επίπεδο των συνθέσεων διατηρείται υψηλό σε όλη την διάρκεια του album, με μόνη εξαίρεση το τελευταίο τραγούδι με τίτλο “California”, το οποίο ακούγεται λίγο εκτός κλίματος, ενώ η φωνητική ερμηνεία είναι μάλλον αδύναμη. Σε κάθε περίπτωση όμως έχουμε να κάνουμε με μία πολύ σημαντική progressive/power metal κυκλοφορία η οποία πρέπει σύντομα να στολίσει της δισκοθήκες μας και σε φυσική μορφή.