Οι White Lies, με αφορμή την πρόσφατη κυκλοφορία του τέταρτου δίσκου τους, “Friends”, επέστρεψαν στη χώρα μας δύο χρόνια μετά την τελευταία τους επίσκεψη. Η εμφάνισή τους απέδειξε, κυρίως σε όσους τους παρακολουθούσαν για πρώτη φορά, το πόσο μεγάλη μπάντα είναι πάνω στη σκηνή. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Aνταπόκριση: Πάνος Κουτσουράδης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Τη βραδιά άνοιξαν γύρω στις 21:30 οι Le Page. Το κιθαριστικό δίδυμο μας χάρισε επί μισή ώρα indie μελωδίες πλαισιωμένες με pop στοιχεία, που προσωπικά μου έφεραν στο μυαλό κάτι από Oasis. Το setlist αποτελούνταν συνολικά από εφτά κομμάτια, πέντε δικές τους συνθέσεις και δύο διασκευές (“Blue” από Eiffel 65 και “Enola Gay” από Orchestral Manoeuvres In The Dark). Οι διασκευές αυτές μάλιστα αποτέλεσαν μία ευχάριστη έκπληξη καθώς το συγκρότημα κατάφερε να δώσει την δική του μοναδική χροιά και να εισπράξει το ένθερμο χειροκρότημα του κόσμου. Μία πολύ φιλότιμη εμφάνιση από τους Le Page, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι τα drums και το μπάσο έλειπαν από τη σκηνή (όντας ηχογραφημένα) και ο frontman, όπως μας δήλωσε και ο ίδιος, έπαιζε με πυρετό.
“Άγγλοι” και στα ραντεβού τους οι White Lies έκαναν την εμφάνισή τους την προβλεπόμενη ώρα μπροστά σε ένα γεμάτο Gagarin. Από τις πρώτες νότες του εναρκτήριου “Take It Out On Me” το κοινό μπήκε απευθείας στο ρυθμό αποθεώνοντας το συγκρότημα. Το setlist ήταν πάνω – κάτω αναμενόμενο, περιλαμβάνοντας αρκετά κομμάτια από το νέο τους δίσκο και τα “hits” των τριών προηγούμενων κυκλοφοριών. Με έναν αρκετά καλό ήχο το συγκρότημα μας χάρισε για μιάμιση ώρα μια μοναδική μουσική εμπειρία με πολλά highlights.
Τραγούδια όπως τα “There Goes Our Love Again”, “Getting Even”, “Farewell to the Fairground” και “Unfinished Business” απέδειξαν την αγάπη του ελληνικού κοινού προς τους White Lies με όλο τον κόσμο να συνοδεύει τον Harry McVeigh στα φωνητικά. Το “Death” ήρθε να κορυφώσει τη βραδιά προκαλώντας πανικό, ο οποίος συνεχίστηκε με την ίδια ένταση και μετά το encore. Τα τρία τελευταία κομμάτια που ακούστηκαν ήταν κατά σειρά τα “Big TV”, “Come On” και “Bigger Than Us”, κλείνοντας έτσι με τον καλύτερο τρόπο μία εντυπωσιακή εμφάνιση.
Η συναυλία των White Lies ήταν αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες που παρακολουθήσαμε τη φετινή χρονιά και το τέλος της μας βρήκε όλους να ανυπομονούμε για την επόμενη φορά.