Οι Doomcult είναι μια one-man μπάντα από την Ολλανδία. Ο mainman, J. G. Arts, έχει κάνει το πέρασμα του από διάφορες μπάντες και είδη μέχρι τη δημιουργία αυτού του πρώτου προσωπικού δίσκου. Στη βάση του ο δίσκος είναι ξεκάθαρα doom με σαφής επιρροές από τους τρεις μεγάλους, Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride. Το όνομα της μπάντας αποτυπώνει ξεκάθαρα αυτό που περιέχει το “End of All Times”, όπως τιτλοφορείται το album: βαρύ κλασσικό doom.
Αν και τίμιος σε αυτό που κάνει, ο Arts δεν καταφέρνει να φτάσει στο επίπεδο των επιρροών του. Γενικά δευτεροκλασάτο doom, στα όρια του doom rock σε σημεία, με μέτρια παραγωγή. Για του λόγου το αληθές το αρχικό σόλο στο “Master” θυμίζει υπερβολικά έντονα πρώιμους Paradise Lost ενώ στο “Raves” έχουμε ξεκάθαρες αναφορές σε Bathory. Τα φωνητικά επίσης μέτρια σε γενικές γραμμές, κινούνται από growls μέχρι τσιρίγματα σε μια προσπάθεια να πρωτοτυπήσουν αλλά δεν το καταφέρνουν. Ενίοτε εντάσσουν και μια δεύτερη φωνή αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία (βλέπε “Hammer”). Σίγουρα υπάρχουν σκόρπιες καλές ιδέες όπως κάποια riffs στο “Wrath” ή στο μεγαλεπίβολο “End of All Life” που κλείνει το δίσκο, οι οποίες χάνονται όμως στο μέτριο σύνολο.
Το “End of All Life” απευθύνεται αποκλειστικά σε λάτρεις του doom ήχου που ψάχνονται με κάθε νέα κυκλοφορία. Σίγουρα θα υπάρχουν κάποιοι που θα το ευχαριστηθούν αλλά γενικώς θα χαθεί στον κυκεώνα νέων κυκλοφοριών.