Με αφορμή το παρθενικό live των Casual Nun στην Αθήνα, ο Γιώργος Τζώρτζης μίλησε μαζί τους για την πρόσφατη κυκλοφορία τους, “Super Fancy Skeleton”, τον ήχο τους και τα επερχόμενα πλάνα τους.
Καλησπέρα και καλώς ήρθατε στο rockinathens.gr! Θέλετε να μας πείτε λίγα λόγια για την μπάντα;
Β: Ξεκινήσαμε να παίζουμε ως Casual Nun το καλοκαίρι του 2014. Η σύνθεση τον τελευταίο χρόνο έχει οριστικοποιηθεί ως εξής: Julia (ντραμς), Φίλιππος (drums), Ηρακλής (μπάσο), Βασίλης (φωνή), Μatt (κιθάρα). Η Julia έχει αναλάβει το artwork για τα εξώφυλλα των δίσκων, τις μπλούζες μας και για συγκεκριμένες αφίσες.
Από το ξεκίνημα σας έως τώρα υπήρξαν κάποιες αλλαγές μελών. Αυτές διαφοροποίησαν τον ήχο των Casual Nun ή όχι;
Β: Όταν έφυγε για Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015 ο Αλέξανδρος (κιθάρα) που μαζί με τον Matt είχαν ξεκινήσει τη μπάντα, ήταν δυνατό συναισθηματικό πλήγμα για την συνοχή μας ως σύνολο γιατί ήταν τρόπον τινά ο συνδετικός κρίκος μεταξύ μας (και τον αγαπάμε και πολύ). Ένα μήνα αφότου έφυγε, ήρθε ευτυχώς στην μπάντα μας η Julia και αρχίσαμε να παίζουμε με δύο drummers. Είχαν από την αρχή εκπληκτική χημεία με το Φίλιππο και τον Ηρακλή και ηχητικά δόθηκε μια (ακόμη) μεγαλύτερη έμφαση στην ρυθμική επανάληψη. Επιπλέον, δεθήκαμε πολύ ως ομάδα. Ο Αλέξανδρος παίζει τώρα στους Krause (και ρίχνει εκεί πλέον την αστρόσκονή του).
Πώς θα χαρακτήριζατε τον ήχο σας χωρίς απαραίτητα να βάλετε μια ταμπέλα;
M: Σαν τρικυμιώδη θάλασσα, με κύματα αναταραχής που τα διαδέχονται στιγμές νηνεμίας. Αυτό είναι μάλλον ό,τι πιο επιτηδευμένο θα μπορούσα να πω για να την περιγράψω χωρίς ταμπέλες. Εξάλλου, είμαστε απλά μια rock μπάντα.
Στο παρθενικό σας live βρεθήκατε πλάι στους Bong. Πέστε μας λίγα λόγια για αυτό.
B: Ήμασταν τυχεροί που κάναμε την πρώτη μας εμφάνιση με μια μπάντα που έχει ιδαίτερα χαρακτηριστικό ήχο και αρκετούς οπαδούς. Θυμάμαι να έχει πολύ καπνό μέσα στο Black Heart όσο έπαιζαν και ο ήχος τους να είναι εξίσου ασφυκτικός. Οι Early Mammal που έπαιξαν πριν τους Bong πάντως μου έκαναν μεγάλη εντύπωση μουσικά και προσωπικά ένιωσα πιο αισθητικά οικείο αυτό που έκαναν.
Το “Super Fancy Skeleton” κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό. Ποιο είναι το feedback που λαμβάνετε μέχρι στιγμής;
Β: Πολύ θετικό και είμαστε ευγνώμονες. Νομίζω πως το καλύτερο feedback πάντως είναι το ότι μας έστειλε mail με καλά λόγια μια κυρία από το Portsmouth τις προάλλες (το οποίο δεν έχουμε επισκεφθεί, ούτε ξέρουμε κάποιον εκεί) για να παραγγείλει τον δίσκο και μια μπλούζα μας σαν χριστουγεννιάτικο δώρο για τον έφηβο γιο της που είναι ενθουσιασμένος με τη μουσική μας.
Βασίλη, τι είναι αυτό που σε ώθησε να φιλτράρεις τα φωνητικά σου μέσα από μια ποικιλία πεταλιών και sequencers;
Β: Αρχικά, σίγουρα η ανασφάλεια. Ένιωθα οτι έπρεπε κάπως να ανταπεξέλθω στην τεχνική και τον εντονο ήχο που είχαν οι κιθαρίστες και ήταν το δικό μου “turbo boost”. Στην συνέχεια, σταδιακά άρχισα να χάνω το στοιχείο του ψυχαναγκασμού, να ευχαριστιέμαι το παιχνίδι και να μου αρέσει που η φωνή είναι ένα σήμα ανάμεσα στ’ άλλα.
Πέστε μου πέντε δίσκους που άλλαξαν την οπτική σας για την μουσική για πάντα.
M: Godflesh – Streetcleaner
Love – Forever Changes
Bikini Kill – Pussy Whipped
John Coltrane – A Love Supreme
Ohkami No Jikan – Mort Nuit
Β: KLF- The White Room
Beach Boys – Pet Sounds
Monster Magnet – Dopes to Infinity
Stereolab – Emperor Tomato Ketchup
Bobby Beausoleil – Lucifer Rising
H: Fugazi – Repeater
Captain Beefheart – Safe As Milk
Charles Mingus – Mingus Ah Um
Sonic Youth – Goo
The Doors – The Doors
J: Pink Floyd – Dark Side of the Moon
Stevie Wonder – Innervisions
Melvins – Nude with Boots
Kyuss – Blues for the Red Sun
Nirvana – Nevermind
Ποιό live σας στιγμάτισε σαν ανθρώπους και ποιό σαν μουσικούς;
J: Ως μουσικό: Kάθε gig των Melvins που έχω δει. Ως άνθρωπο: Σε κάθε gig που παίζω, μαθαίνω περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου.
B: Οι NomeansΝo στο Dingwalls το καλοκαίρι του 2009. Ο κιθαρίστας τους έπαθε κρίση άσθματος και αποχώρησε, η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτικά ζεστή σε βαθμό λιποθυμίας και για το κοινό, σίγουρα για μένα. Τα δύο αδερφια σε μπάσο και drums, ιδρυτικά μέλη της μπάντας, συνέχισαν για περίπου μια ώρα και γκρέμισαν το μέρος. Η φωνή του μπασίστα δεν έσκασε ούτε μια χαραγματιά παράταιρη.
Ο Momus στο Cafe Oto την άνοιξη του 2012. Η χάρη του, η παντελής έλλειψη φόβου, τα πάντα σε σχέση με τον Μοmus εκείνη τη φορά απλά με έκαναν να νιώσω καλύτερα ως άνθρωπος.
Μ: Ως μουσικός, πάντα χαίρομαι πολύ να βλέπω τον Makoto Kawabata να παίζει, ειδικά με τους Mainliner, γιατί καθώς έχει τόσο μοναδική προσεγγιση στο παίξιμό του, είναι πολύ εμπνευστικός.
Ως άνθρωπος, η Sun Ra Arkestra υπό τη διεύθυνση του Marshall Allen. Με την ηλικία, την εμπειρία τους και τον ενθουσιασμό τους να ρέει μέσα από τη μουσική που παίζουν είναι δύσκολο να μη νιώσεις τον αντίκτυπο στην ψυχή σου όταν τους βλέπεις να παίζουν.
Η: Oι Dirty Three έπαιξαν κάπου στο βόρειο Λονδίνο το 2011, αυτό ήταν ένα καλό live.
Ήταν και ένα άλλο που είχε μεγάλο αντίκτυπο για μένα, ο Joe Lally (o μπασίστας των Fugazi) έπαιζε ένα gig στο Μonto Water Rats. Ήμασταν εκεί καμιά εκατοστή άτομα και και σε κάποια φάση, κατέβηκε από τη σκηνή με τους υπόλοιπους μουσικούς και μας ζήτησε να κάνουμε ένα κύκλο και να πλησιάσουμε κοντά και τραγούδησε α καπέλα ένα από τα κομμάτια του από το δίσκο του “Νothing is Underrated”. Ήταν μια στιγμή σύνδεσης που έσπαγε το φράγμα περφόρμερ και κοινού, μια στιγμή δράσης και απόδοσης πέρα από τις φόρμες διαμεσολαβημένης επικοινωνίας. Έλεγε “όλοι μπορούμε να το κάνουμε αυτό, δεν διαφέρω σε τίποτα”. Τί άνθρωπος και τί καλλιτέχνης, πολύ εμπνευστικός.
Φ: Gong στο Ρόδον το 1999-ήταν απλά μαγικοι. Acid Mothers Temple στο Bios. Τελευταία έκανα πολύ κέφι με τους Terminal Cheesecake στο Lexington και τους Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs Pigs στο Supernormal Festival.
Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια των Casual Nun;
Φ: Ο επόμενός μας δίσκος θα βγει τον Φλεβάρη του 2017 από την Box Records (θα περιέχει υλικό που ηχογραφήσαμε ένα χρόνο πριν) και σε ένα μήνα θα ηχογραφήσουμε ένα split lp με τους noise punkers Bruxa Maria στο Bear Bites Horse Studio στο Haggerston (όπως και τα προηγούμενα) το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στο καλοκαίρι του ’17 από την Hominid Sounds. Τέλη Απρίλη θα παίξουμε στο Roadburn Festival στην Ολλανδία. Πιθανώς θα στηθούν κάποια gigs σε γειτονικές χώρες κοντά στην ημερομηνία διεξαγωγής του φεστιβάλ. Αν όλα πάνε καλά, θα ανακοινωθούν άμεσα και κάποια άλλα live και φεστιβαλ για την άνοιξη και το καλοκαίρι του 17.
Στις 4 Δεκέμβρη θα θα παίξετε ένα live στη χώρα μας παρέα με τους Rita Mosss και τους Melt Mountain. Πώς προέκυψε το συγκεκριμένο;
Φ: Μετά από ένα χρόνο με πολλά live σε αρκετές πόλεις του Ηνωμένου Βασιλείου, ένα LP στις αποσκευές κι άλλο ένα να ’ρχεται, ήταν πλέον ώρα να κάνουμε το πρώτο μας gig στην Αθήνα. Οι Rita Mosss και οι Melt Mountain είναι για διαφορετικούς λόγους από τις μπάντες που ξεχωρίζουμε στην Αθηναική σκηνή, την οποία και παρακολουθούμε από μακριά.
Πλησιάζοντας πρός το τέλος θα θέλατε να προσθέσετε κάτι;
Τίποτα, σ’ευχαριστούμε πολύ για τις ερωτήσεις!
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Τα λέμε στην Αθήνα στις 4 Δεκέμβρη.