Είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτεί ότι ζούμε σε ένα τυχαίο και χαοτικό σύμπαν όπου κανέναν νόημα δεν υπάρχει. Έλα όμως που έρχεσαι αντιμέτωπος πού και πού με τέτοιοες αδιαμφισβήτητες εκδηλώσεις αρμονίας σε φυσικά φαινόμενα – ο κύκλος της σελήνης, η παλίρροια, οι τραγουδιστές των Ravencult – που πλημμυρίζεσαι από ένα σχεδόν θρησκευτικό συναίσθημα υπερβατικού νοήματος… Μείνετε λίγο μαζί μου.
Οι Ravencult ξεκίνησαν σαν ένα από τα λαμπρότερα παραδείγματα εγχώριου black metal, σύντομα όμως φάνηκε ότι άκουσαν το κάλεσμα του παλιού thrash, αιώνιας μήτρας κάθε ακρότητας στην μουσική μας. Ότι το πράγμα πήγαινε προς τα κει έπρεπε να είσαι τυφλός για να μην το δεις. Όταν όμως έμαθα σε ένα μικρό bar στο Πειραιά ότι άλλαξαν τραγουδιστή – αλήθεια, δεν το λέω για την φάση, απλά δεν ενημερώνομαι καλά – δε μπορούσα να φανταστώ ότι αυτός ο νέος τραγουδιστής θα ήταν ο παλιός, κλασσικός τραγουδιστής των Exarsis. Ω ναι, εκείνος με τα love it or hate it – love it! – ένρινα τσιριχτά φωνητικά. Δείτε τι έγινε εδώ πέρα, ενθουσιαστείτε λίγο μαζί μου! Στο “Force of Profanation”, τον καλύτερο black-thrash δίσκο που θα ακούσετε φέτος, οι Ravencult, ίσως η καλύτερη ελληνική black μπάντα των τελευταίων ετών μας παρουσιάζονται με τον παλιό τραγουδιστή των Exarsis, ίσως της καλύτερης ελληνικής thrash μπάντας των τελευταίων ετών! Καλό;
Ω, μα δεν έχετε ιδέα. Δεν έχετε ιδέα τι γίνεται εδώ πέρα… Πρώτα πρώτα ο τυπάς δεν τραγουδάει όπως τραγουδούσε στους Exarsis, θα ήταν παράταιρο κάτι τέτοιο για τους Rvencult. Εδώ σε μία απολαυστική εναλλαγή ρόλων είναι το πιο black πράγμα του δίσκου. Αυτό και κάτι blasts που αναδύονται ύπουλα σε κομμάτια όπως το “Merciless Reprisal”. Το υπόλοιπο υλικό είναι σαφέστατα πιο thrashy από ό,τι μας έχουν παρουσιάσει ποτέ οι Ravencult, και δε μπορείτε να φανταστείτε πόσο καλά τους πηγαίνει αυτό το παίξιμο. Οπότε κάπου εδώ ήρθε η ώρα να το πω ευθέως και να αφήσω τους υπαινιγμούς της εισαγωγής. Ναι, τα brutal είναι εδώ, κάποια blasts είναι εδώ, το σιδηροδρομικό riffing είναι εδώ και μερικές στιγμές του album διατηρούν μια black μεγαλοπρέπεια. Αλλά το “Force of Profanation” είναι ένας thrash δίσκος. Αφήστε το black-thrash που έγραψα πιο πάνω για να μην τρομάξω τους blackάδες, αυτό που έχουμε εδώ πέρα είναι αβυσσαλέο thrash, και σκοτώνει. Γκρινιάξτε όσο θέλετε αν δε σας αρέσει. Αλλά ακούστε το. Μετά δε θα έχετε όρεξη για γκρίνια…