Τι να πρωτοπεί κανείς για αυτή τη μπάντα; Ότι έχουν τρελάνει ολόκληρο τον πλανήτη από το πρώτο τους κιόλας album; Πως έχουν μεταφέρει ένα επίπεδο παραπέρα τις παικτικές δυνατότητες των μουσικών οργάνων τους; Ότι είναι μόνο 3 άτομα και παράγουν αυτόν τον εξωπλανητικό και πρωτάκουστο ήχο συνδυάζοντας μουσικά είδη που ουδένας/μία θα μπορούσε να φανταστεί; Έχουμε στο “τραπέζι” καινούρια δουλειά Animals As Leaders, κυρίες και κύριοι, και δε θα μπορούσε να περάσει τόσο εύκολα απαρατήρητη. Το μόλις τέταρτο album για το progressive metal τρίο, λοιπόν, με τίτλο “The Madness Of Many” και με εμφανή “πλεύση” προς μια πιο ιδιαίτερη μουσική πορεία, καταφέρνει να αποσπάσει για άλλη μια φορά τα βλέμματα των μουσικόφιλων.
Αρχικά, να υπογραμμιστεί πως όσο μινιμαλιστικό φαίνεται το artwork, τόσο περίπλοκο είναι το περιεχόμενο που εκπροσωπεί. Πρώτο τραγούδι στη λίστα είναι το “Arithmophobia”. Το intro του τραγουδιού φαίνεται να έχει εμπνευστεί από έναν ινδό-youtuber-θαυμαστή της μπάντας που έχει διασκευάσει μεγάλο υλικό της πάνω στο παραδοσιακό ινδικό μουσικό όργανο σιτάρ. Σειρά έχει το “Ectogenesis” που, προσωπικά, ίσως ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα λόγω του cyberpunk vibe που διακατέχεται, ενώ και το επόμενό του “Cognitive Contortions” δε παύει να περιέχει κι αυτό στοιχεία ηλεκτρονικής μουσικής, θυμίζοντας μας για άλλη μια φορά πως το συγκεκριμένο συγκρότημα γνωρίζει σε ποια εποχή ζει και “αναπνέι”. Το album συνεχίζει με το “Inner Assasins”, ένα κομμάτι με κλασσική ατμόσφαιρα “Animals As Leaders”, και περνάμε στο “Private Visions of the World” που ηρεμεί λίγο τα πνεύματα μέχρι σταδιακά να δυναμώσει και να δώσει στους ακροατές το μελωδικό outro που τους αξίζει.
Ίσως ο μεγαλύτερος γλωσσοδέτης για τίτλο τραγουδιού, “Backpfeifengesicht”, που σημαίνει στα γερμανικά “πρόσωπο που του αξίζει να χαστουκηθεί”, παίρνει σειρά στο tracktlist και μουσικοποιεί το ήδη αναφερθέν νόημα του για να παραδώσει μία αρμονική αλλά ταυτόχρονα επιθετική σύνθεση. Άλλο ένα κλασσικό παράδειγμα δουλειάς της μπάντας το “Transentience” και ακολουθούν τo “The Glass Bridge” που δανείζεται σε εγκληματικό (με την καλή έννοια, αν υπάρχει) βαθμό γνωρίσματα της jazz σκηνής και το “The Brain Dance”, που αν και στην αρχή με τις κελτικές κιθαριστικές επιρροές του mastermind Tosin Abasi σου δίνει την αίσθηση πως είσαι ένα ανέμελο βοοειδές στην κορυφή ενός καταπράσινου λόφου σε μια ηλιόλουστη ανοιξιάτικη μέρα (όχι ότι είναι κακό, κάθε άλλο), κατορθώνει να έχει μια θέση ανάμεσα στα πολύ ιδιαίτερα κομμάτια της μπάντας. Επίλογο αναλαμβάνει να εκτελέσει το ακουστικό “Aepirophobia” και το κάνει, μάλιστα, παραπάνω από καλά με την πολύτιμη συμβολή των ισπανικών ακουσμάτων του Xavier Reyes (a.k.a δεξί χέρι του Abasi).
Κάνοντας μια γερή “σούμα” σε όλα αυτά που αναφέρθηκαν, η κυκλοφορία του “The Madness of Many” αποτελεί μουσική τροφή που χρειάζεται αρκετό καιρό για “χώνεψη” επειδή είναι περιεκτική και περίπλοκη. Αυτό, βέβαια, δεν επηρρεάζει διόλου την τελεσίδικη απόφαση για το αν είναι καλή όχι. Την απάντηση την γνωρίζετε ήδη. Σπεύσατε να το ακούσετε όσο το συντομότερο δυνατόν.