Vörgus και κακός χαμός! Με δυο λόγια, γιατί δε χρειάζονται περισσότερα. Σουηδοί τύποι που παίζουν κλασσικό heavy metal meets thrash και παίρνουν κεφάλια. Γραφικοί και cliché όσο δεν παίρνει, σκατόφατσες, με τίτλους τύπου “Raising Hell” και “Chainsaw”, χωρίς ίχνος – ίχνος όμως! – καινοτομίας ή πρωτοτυπίας, φαίνονται η τυπική περίπτωση πεταμένης heavy metal μπάντας σαραντάρηδων.
Έλα όμως που τα κομμάτια τους είναι τόσο ανεπιτήδευτα απολαυστικά που δε μπορείς να πεις κακή κουβέντα! Κομμάτια που κυμάινονται κατά κύριο λόγο γύρω στα δύο με τρία λεπτά, έχουν φοβερό ήχο, παίζουν μονίμως σε υψηλές ταχύτητες, κυλάνε σαν το γάργαρο νερό και είναι το ιδανικό ξύπνημα για Σάββατο πρωί! Δε μπορώ να το θέσω αλλιώς σύντροφοι, αυτό το πράγμα είναι πάθος και τα πάθη – όπως έλεγε και ο Πόε – πρέπει να γίνονται σεβαστά.
Αν είστε λοιπόν αρκετά ακομπλεξάριστοι με τη μουσική σας για να ακούσετε τραγούδι με τίτλο “Hellfuck 2015” και όχι απλά να το ακούσετε, αλλά να το βάλετε και τσίτα ενώ πίνετε καφέ, τότε ακούστε και το υπόλοιπο “White Trash Hellraisers”. Είναι ακριβώς εκείνος ο δίσκος που θα κάνει τους trendy φίλους σας να σκίζουν τα καρρώ πουκάμισά τους και να τραυλίζουν αφρίζοντας για «παρωχημένους» και «γραφικότητες».
ΥΓ: To Vörgus είναι το το σουηδικό sug röv ανάποδα. Αν σας τρώει να μάθετε τι σημαίνει, μπορείτε να το βάλετε στο google translate και μετά να το λέτε στους trendy φίλους σας.