Και αφού τα χρόνια πέρασαν και αφού μεσολάβησαν ένα EP, ένα ντοκιμαντέρ και ένα rock musical, οι τέσσερις κύριοι από το Los Angeles της California, αποφάσισαν να κάνουν ένα φανταστικό come back, με ένα δίσκο ο οποίος, αντιθέτως με τις κυκλοφορίες τους την τελευταία δεκαετία, αποτελεί instant classic!
Ο τίτλος· “First Ditch Effort”! Η διάρκεια· κοντά στα τριάντα λεπτά, με μέσο όρο διάρκειας κομματιού τα δύο! Η θεματολογία· ο κοινωνικός ξεπεσμός και το πρόωρο γήρας της ψυχής του ανθρώπου, το οποίο έχει ως συνέπεια την αποξένωση και απομόνωσή του από το σύνολο· ξεπεσμένες μαμάδες, crossdressers, μία διαφορετική εκδοχή του τι συνέβη μεταξύ Nancy Spungen και Sid Vicious το μοιραίο εκείνο βράδυ της 12ης Οκτωβρίου 1978, καθώς και δύο συναισθηματικά ξεσπάσματα του “γλυκούλη” Fat Mike, τα οποία αφορούν το αδυσώπητο μίσος του προς τον απαθή πάτερα του και, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, τα τεράστια συναισθήματα αγάπης για τον αδικοχαμένο φίλο του, Tony Sly (No Use For A Name).
Με το πέρας των χρόνων και ενώ πολλοί punk rockers είτε ξεπέφτουν στο βούρκο της αφάνειας και της λήθης, είτε προσπαθούν να κρατήσουν το αληθινό punk rock feeling ζωντανό, μιλώντας για ξίδια, πάρτυ και βυζ(Γ)ιά στα σαράντα-φεύγα τους, οι NOFX έχουν καταφέρει να πηδήξουν πάνω από το φράχτη και να δραπετεύσουν από το εσώκλειστο του τετριμμένου. Μουσικά, πάντα σε υψηλά επίπεδα, με riffs και φωνητικές μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό, καθώς και συγκλονιστικούς στίχους από τον Fat Mike, τον οποίο με ευκολία θα χαρακτήριζα έναν σύγχρονο ποιητή, το “First Ditch Effort”, όπως και κάθε δίσκος NOFX, αποτελεί μία ξεχωριστή μουσική και στιχουργική εμπειρία! Συνδυαστικά, η συγκεκριμένη διαπίστωση γίνεται εμφανέστατη στον ανατριχιαστικό επίλογο του δίσκου “Generation Z”, μία ωδή στη συντηρητική, “διαφορετική” γενιά των 00’s, η οποία ζει από πρώτο χέρι την απειλή της φτώχειας, του πολέμου, του ξεπεσμού και μεγαλώνει με το φόβο να εξαπλώνεται σαν ιός στα σωθικά του!
Για το κλείσιμο, θα ήθελα να δανειστώ δύο αράδες του ίδιου του Fat Mike από το, κατά το ήμισυ, ομώνυμο “Ditch Effort”, στο οποίο φαίνεται ξεκάθαρα η όλη αντιπαράθεση μεταξύ λογικής, κυνισμού και πλήρης απάθειας, η οποία επικρατεί σε ολόκληρη τη διάρκεια του δίσκου:
“Living for nothing does not require reason
Fuck you and good night!”