Ο λίγος κόσμος που βρισκόταν από την αρχή της βραδιάς στο Κύτταρο δεν προμήνυε την εικόνα του σχεδόν γεμάτου club στο τέλος. Παρ’ όλα αυτά, δεν ήταν ο αριθμός των ανθρώπων που παρακολούθησε κάθε μπάντα το ουσιαστικό αλλά το πάθος του γι’ αυτές.
Aνταπόκριση/Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (περισσότερες φωτογραφίες εδώ)
Έτσι λοιπόν, βγήκαν πρώτοι στην σκηνή οι Hailsteel οι οποίοι όχι μόνο δεν πτοήθηκαν από τον λίγο κόσμο αλλά το έκαναν να είναι και υπέρ τους. Έχοντας κοινό που ήρθε γι’ αυτούς, παρέσυραν όλους τους παρευρισκόμενους με το ιδιαιτέρως καλοπαιγμένο heavy/speed metal τους. Το κομμάτι που μου έμεινε είναι σίγουρα το “Raw, Rapid, Aggressive “.
Σειρά για τους Desert Near the End που επιδόθηκαν σε ένα ανελέητο thrash/power metal που δεν άφηνε πολλά περιθώρια απόδρασης. Παίζοντας υλικό βασισμένο στο τελευταίο τους album “Theater of War” (2016) και λιγότερο στο “Hunt for the Sun” (2014) άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις τόσο με τη μουσική τους όσο και με την ευχάριστη επικοινωνία με τον κόσμο.
Αμέσως μετά οι έμπειροι Memorain πήραν τη σκυτάλη και με το γνωστό thrash/speed metal τους συνέχισαν το σφυροκόπημα με μια εξαιρετική εμφάνιση και με ένα setlist που αξιοποίησε όσο μεγαλύτερο κομμάτι της δισκογραφίας τους μπορούσε δεδομένου του χρονικού περιθωρίου. Πιο συγκεκριμένα ακούσαμε τα “Guardian Knight” και “The End of Hope” από το τελευταίο τους album “Duality Of Man” (2016) ενώ δεν έλειπαν και τα “Until You Die”, “Where Hate Lies”, “Course Correction” και “False Positive” μεταξύ άλλων.
Η ώρα είχε έρθει όμως για τους headliners της βραδιάς, τους Flotsam And Jetsam. Οι Aμερικάνοι βγήκαν με ιδιαίτερη διάθεση και μπήκαν κατ’ευθείαν στο ψητό με το “Seventh Seal”. Η συνέχεια έκρυβε “Dreams of Death”, “Hammerhead”(με τον αναμενόμενο χαμό), “Monkey Wrentch” και το stage diving δεν είχε τελειωμό. Ο κόσμος έχοντας σχεδόν γεμίσει το club ανταποκρινόταν σε κάθε λέξη του Knutson ο οποίος παρά το hangover που είχε όπως μας ενημέρωσε δεν έδειχνε σημάδια κόπωσης. Τα τραγούδια από τον τελευταίο τους ομώνυμο δίσκο συνεχίστηκαν με τα “Life is A Mess” και “Iron Maiden” ενώ άλλα κλασσικά όπως το “Doomsday for the Deceiver” δεν μπορούσαν να λείπουν.
Συνολικά λοιπόν ήταν μια εξαιρετική διοργάνωση με τις μπάντες να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Βέβαια ωραίο θα ήταν ο κόσμος που βρέθηκε εκεί για τους headliners να ήταν εκεί και για όλες τις υπόλοιπες μπάντες αφού όλες το άξιζαν.