Στη θέα του ονόματος Unyielding Love, σίγουρα κάποιος περιμένει να ακούσει κάτι με συναίσθημα· ίσως μαύρο, μα συναίσθημα· κάτι μελωδικό ή ακόμη και κάτι σε αγνή, σκανδιναβική κλάψα. Αντιθέτως, οι αντισυμβατικοί Βόρειο-Ιρλανδοί, αποφάσισαν να πάνε κόντρα στο κατεστημένο, να βαβουριάσουνε, να τσιρίξουνε και να μας παρουσιάσουν το πρώτο τους EP “The Sweat of Augury“, σε ρυθμούς grindcore!
Το αποτέλεσμα; Σκέτη αποτυχία!
Φωνητικά τα οποία, ομολογουμένως, θα μπορούσαν να είναι τρομερά αξιόλογα και να προσδίδουν αβυσσαλέα ατμόσφαιρα, κύρος και δέος, θάβονται από κάκιστα, ανέμπνευστα riffs ή ανούσια, κενά ξυσίματα της κιθάρας, τα οποία συνοδεύονται από πραγματικά κακοπαιγμένα drums (σ.σ.: όχι δεν είμαι πουριτανός στη μουσική, απλά έτσι έχουν τα πράγματα)! Όλα τα προαναφερθέντα, καταφέρνουν αρτιότατα να καταστραφούν και να δείξουν ακόμη χειρότερα, καθώς η παραγωγή του EP είναι μία από τις χειρότερες που θα μπορούσε να έχει ένας grindcore δίσκος εν έτη 2016!
Και μιας που καταλήξαμε στο ότι οι Unyielding Love κατάφεραν να συνθέσουν έναν από τους πιο αδιάφορους δίσκους της χρονιάς (της δεκαετίας, του αιώνα κ.ο.κ.), όντας γενικότερα πονόψυχος και καλοπροαίρετος, οφείλω να παραδεχτώ ότι το εξώφυλλο του “The Sweat of Augury’, είναι μία από τις ομορφότερες, minimal και πραγματικά σκοτεινές καλλιτεχνικές δημιουργίες που έχουν αντικρίσει τα μάτια μου· απλά έτυχε να κοσμεί το λάθος δίσκο!
Τα μόλις είκοσι λεπτά διάρκειας των οχτώ συνθέσεων του “The Sweat of Augury”, κατάφεραν με επιτυχία να μου προκαλέσουν στυγερή αδιαφορία και στιγμιαία κώφωση, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα να μην μείνει τίποτα απολύτως στο κεφάλι μου, εκτός από περίσσιο βουητό και τη διάθεση να μην ακούσω ούτε δευτερόλεπτο από το εν λόγω EP για δεύτερη φορά.