Ο νέος και έκτος κατά σειρά δίσκος των The Growlers “City Club″ είναι μια μουσική έκπληξη από το καλιφορνέζικο beach goth γνωστό μας- ή έτσι τουλάχιστον νομίζαμε- συγκρότημα.
Οι The Growlers για για την παραγωγή του “City Club″, στρατολογούν τον frontman των The Strokes, Julian Casablancas, το αποτύπωμα του οποίου είναι παραπάνω από εμφανές στο δίσκο, καθώς εντάσσονται πλέον στη μουσική της μπάντας πιο synth⁄new wave δονήσεις ενώ οι surfy τόνοι, που ήταν ένα από το ορόσημα του group περνούν σε δεύτερο επίπεδο. Αλλά το βασικό στοιχείο που διαφοροποιεί το δίσκο αυτό από τους υπόλοιπους είναι το ραφιναρισμένο ύφος του, πιο προσεγμένο ακόμη και από αυτό του “Chinese Fountain″ που είχαν κυκλοφορήσει το 2014. Το glossy αυτό στοιχείο που διαπνέει όλο το album, μας κάνει να νοσταλγούμε σε σημεία εκείνη την ατημέλητη μαγεία της μουσικής μέσω της οποίας τους γνωρίσαμε, ιδίως τον ήχο από τις συγκεχυμένες τους κιθάρες.
Μέσω ενός οικείου funky ξεκινήματος με το ομώνυμο του τίτλου του δίσκου τραγούδι οι The Growlers μας προσκαλούν σε ένα δροσερό και όμορφο Miami Club και μας κάνουν να χορέψουμε με το “Ι′ll be around‟, ενώ το “Vacant Lost” συνιστά ίσως την πιο dark στιγμή του δίσκου. Αλλά όσο περνάει η ώρα, η αρχική γοητεία του album ξεφτίζει και συνειδητοποιούμε ότι το καλοστυλιζαρισμένο ύφος του δίσκου δεν είναι παρά μια όμορφη επιφάνεια κάτω από την οποία υπάρχουν μόνο πεζοί και κοινότοποι σε pretentious mood synth ήχοι. Υπάρχουν βέβαια και οι ελπιδοφόρες στιγμές που μας θυμίζουν για το τι μπορούν να κάνουν οι The Growlers όπως το “When you were made‟, το οποίο μας ανακαλεί εφηβικές μνήμες, το “Rubber & Bone‟ για το χαρακτηριστικό γρέζι στη φωνή, το μεθυστικό “Βlood of a Mutt‟ και το γλυκόπικρο “Speed Living‟ αλλά χωρίς ίσως να μας αποσπούν εντελώς από το επιτηδευμένα glossy του δίσκου.
Αν βεβαίως είναι κανείς περισσότερο συμφιλιωμένος με το χορευτικό χιλιοειπωμένο synth θα διασκεδάσει με τους νέους The Growlers, αλλά αν τους έχει αγαπήσει για τα σήματα κατατεθέν που τους ξεχώρισαν πιθανώς να πικραθεί. Σε κάθε περίπτωση, ο δίσκος αξίζει μια ευκαιρία για το νοσταλγικό ρετρό αέρα των The Growlers που μας ταξιδεύει στα sixties.