Παρασκευή στο Τριανόν οι Echo Train μοιράζονται την σκηνή με τους The Road Miles σε μια βραδιά που η ψυχεδέλεια είχε την τιμητική της.
Aνταπόκριση: Γιώργος Γαζής / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Kατά τις 21:30 λοιπόν, οι Τhe Road Miles ανεβαίνουν στη σκηνή, με την συνοδεία ενός πολύ ωραίου και ταιριαστού video στον τεράστιο καμβά του Τριανόν. Μεταγραφές στο line-up, προσθήκη πλήκτρων και ευχάριστη έκπληξη, καθώς έπαιξαν σχεδόν αποκλειστικά καινούριο υλικό από τον επερχόμενο δίσκο τους που θα κυκλοφορήσει σύντομα. Πολύ καλός ήχος, τεράστιο μπάσο, κιθάρες γεμάτες tremolo και delay και δεύτερο μικρόφωνο με χαοτικό βάθος και megaphone effect μας ταξίδεψαν στους βάλτους του Mississippi και της Louisiana. Πολύ δεμένο σχήμα με ενέργεια κ όρεξη στη σκηνή, και με τη βοήθεια του φυσικού reverb του χώρου, απέδωσαν πάρα πολύ καλά την southern gothic ατμόσφαιρα της μουσικής τους και έκλεισαν με το προσωπικά αγαπημένο “Crossroads” από το LP τους “Gold and Shadows”. Ως μόνη παρατήρηση, ένα πιο ενδιαφέρον “παιχνίδι” στο φωτισμό θα βοηθούσε αρκετά στο dark tripping.
Στις 22:30 περίπου oι Echo Train παίρνουν τη θέση τους με το rain dance του “The Wolf The Mightier” και το 60’s – 70’s flashback ξεκινά. Πολύχρωμες εικόνες στο video wall, vintage ήχοι με Hammond και tremolo στην κιθάρα και η διασκευή στο “White Rabbit” των Jefferson Airplane, ήταν αρκετά για να γίνει το trip στην εποχή των παιδιών των λουλουδιών με πολύ καλός ήχος και περισσότερη προσοχή στα φώτα. Drummer σε μεγάλα κέφια, με highlight το πέταγμα του ντεφιού στην τραγουδίστρια με την μπαγκέτα παρακαλώ, δουλεμένα φωνητικά και performing γεμάτο ενέργεια, πολύ προσεγμένους ήχους σε κιθάρα, πλήκτρα κ μπάσο, με το τελευταίο να θέλει ένα μικρό boost στην ένταση, έκλεισαν με το 13 λεπτών “Heaven”. Εκεί αποχώρησαν από την σκηνή, αφήνοντας να παίζουν σε loop οι τελευταίες νότες και το drum groove και επέστρεψαν λίγο αργότερα με μια βαθιά υπόκλιση στο κοινό που τους υποδέχθηκε με standing ovation.
Μία βραδιά γεμάτη εικόνες και μουσικές από τον σκοτεινή πλευρά του αμερικανικού νότου μέχρι την ενέργεια και την care-free μαγεία των 70’s, έλαβε τέλος στον πολύ ταιριαστό για αυτήν την περίσταση χώρο του Κινηματογράφου Τριανόν. Και όπως λέει ο σοφός φίλος Λευτέρης: “Ακούτε ψυχεδέλειες, κάνει καλό”.